barok078aangelsa
Temat: Poezja Morsztyna.
Poezja Morsztyna prawie w całości poświęcona jest kultowi miłości cielesnej.
Jej szokująca niekiedy zmysłowość, swawolność, ale i ozdobna elegancja
odpowiadały barokowemu ideałowi oryginalności, niezwykłości i kunsztowności.
Pomimo sensualnej tematyki postać kobiety nie uzyskuje w tej poezji wyrazistego,
cielesnego kształtu, to raczej opowieść o grze zmysłów mężczyzny złaknionego
obcowania z kobietą. Aby tę grę zmysłów przedstawić, Morsztyn prowadził grę
słowami, powoływał do istnienia coraz to nowsze koncepty, pozwalające na igranie
znaczeniem słów zestawianych często antytetycznie (przeciwstawnie) ze szczególną
dbałością o uzyskanie paradoksalnego albo ironicznego efektu.
"Cuda miłości"
stawiane przez poetę pytania retoryczne na początku utworu, prowadzą do
paradoksów.
Dochodzi do wniosku, że żyje nie mając serca : "Jak żyję, serca już nie mając?".
Nie żyje a czuje ból, jest mokry od łez, ale łez tych ogień nie wysusza
"płacz" symbolizuje stan psychiczny zakochanego, niepewność, rozgoryczenie, a
jednak zafascynowanie przemianami dokonywanymi przez miłość.
"Ogień" symbolizuje uczucia jakie nękają podmiot liryczny, są one bowiem jak
ogień nieugaszone i żywiołowe.
Poeta uważa, iż kto by się chciał bronić rozumem przed wielkim uczuciem miłości,
ten tym prędzej wpadnie w jej sidła (nieufność do poznania zmysłowego).
"Do trupa"
Szereg antytez, na których oparty jest cały wywód podmiotu lirycznego "ty nic
nie czujesz, ja cierpię srodze".
Podobieństwo między trupem a zakochanym: "Leżysz zabity i jam też zabity. Ty
-strzałą śmierci, ja strzałą miłości". Trup okryty jest żałobnym płutnem,
zakochany zaś pogrążony w ciemnościach rozpaczy. Obaj nie mogą niczego dokonać:
zmarły w sensie fizycznym, natomiast zakochanydlatego, iż nie kieruje się
rozumem, lecz uczuciami.
Następnie autor dokonuje zestawienia różnic między trupem a zakochanym: trup -
symbolem spokoju, niezmienności, nie czułym na ból, przemijalny. Zakochany -
często płacze, tęskni, rozpacza, bardzo cierpi, uczucie wydaje się mu ogniem
piekielnym, ma świadomość, iż miłość to ogromny żywioł, którego nie sposób
pokonać.
Miłość jest wg. Morsztyna fenomenem ziemskiego szczęścia, wprawdzie przemija jak
wszystko, co ziemskie, ale jednocześnie przeżywanie miłości przybliża człowieka
do czegoś, co nieprzemijające, wyższe nad ziemskie prawa. Nie usiłuje miłości
definiować przez pryzmat teorii filozoficznych, lecz przez doznania podmiotu
lirycznego.
Porównanie trupa z zakochanym jest hiperbolą cierpień związanych z miłością -
koncept barokowy.
W poezji Morsztyna "forma staje się równie ważna jak treść, a nawet ważniejsza,
bo ją sobie podporządkowuje".
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
! Barok milosci u morsztynaBAROK Poezja światowych rozkoszy! Barok dworskosc poezji morsztyna! Barok morsztyn dworskosc poezjiBarok Charakterystyczne cechy poezji barokowej na podstawie wybranych wierszy J A Morsztyna i D! Barok morsztyn zycie! Barok Morsztyn mistrz konceptu! Barok szarzynski kontra morsztynCzym różni się barok szlachecki Potockiego od baroku sarmackiego Paska i baroku dworskiego Morsztyna! Barok morsztyn dworskosc poezji! Barok ?rok szlachecki Potockiego od baroku sarmackiego Paska i baroku dworskiego morsztyna! Barok morsztyn marinista! Barok ?rok nurty w literaturze(dworski i ziemLermontow wiersze, poezja konspektyPoezja polska średniowieczaKAWA Poezja smaku! Barok Gatunki literackie charakterystyczne dla barokuwięcej podobnych podstron