56163

Psychologia

Dusza intelektualna jest substancją, ale nie jest formą ciała. Jest jedna dla wszystkich ludzi. Z tego wyciągał wniosek: nie ma indywidualnej nieśmiertelności, nic nie trwa po śmierci człowieka, tylko to co jest gatunkiem.

Determinizm fizyczny.

W przyrodzie wszystko powiązane jest w sposób przyczynowy, a o ziemskich wydarzeniach decydują zjawiska astronomiczne. Z tego wyciągnęli wniosek o determinizmie psychologicznym, że działanie ludzkie jest zdeterminowane, odznacza się koniecznością. Przy takim widzeniu musiała zostać zakwestionowana.

Odpowiedzialność jest tam gdzie wolność, a gdzie nie ma wolności, nie ma odpowiedzialności.

Teoria dwóch prawd.

Awerroiści byli świadomi, że ich twierdzenia są niezgodne z ortodoksją Kościoła. Przyjmowali tezy, że coś może być prawdą w oczach filozofii, ale nie musi być prawdą na terenie wiary. Scholastyka głosiła pełną harmonię wiary i filozofii. Dlatego też oba kierunki arystotelizm i awerroizm doczekały się licznych potępień ze strony Kościoła.

Rok 1277 położył kres pierwszej szkole awerroistycznej. W połowie lat osiemdziesiątych pojawia się awerroizm w anonimowych pismach. W XIV wieku Marsyliusz z Padwy odnawia awerroizm. Przyjmuje odwieczność świata, jedność intelektu. Pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Paryskiego (w XIII i XIV wieku) zwolennik świeckiego radykalizmu. Widział władzę świecką i duchową Papieża (podział). Najostrzej zwalczali awerroizm ci, którzy chcieli ocalić dla chrześcijaństwa Arystotelesa, bo awerroizm kompromitował Stagirytę.