wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
§ 3. Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność, którą ustawa uzależnia od określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to przewidywał albo mógł przewidzieć.
Wina - zarzucalny z punktu widzenia wymogów prawa karnego stosunek sprawcy do realizacji czynu zabronionego (tj. odcinka rzeczywistości objętego znamionami popełnionego przez niego czynu zabronionego ). Stosunek ten może wyrażać się w zamiarze popełnienia czynu albo w lekceważeniu przez sprawcę obowiązku ostrożności, którego zachowanie zabezpieczyć go miało przed popełnieniem takiego czynu.
Ogólne warunki, od których zależy możliwość postawienia zarzutu i przypisania winy
1. podmiotowa zdolność do wymaganego przez prawo zachowania się - zdolność do
ponoszenia winy uzależniona od odpowiedniego poziomu rozwoju i stanu umysłowego -
nieletniość i niepoczytalność - okoliczności wyłączające winę;
2. możliwość rozpoznania bezprawności przedsiębranego konkretnego czynu, której brak
wyłącza przypisanie sprawcy winy w odniesieniu do tego czynu ;
3. wymagalność zachowania zgodnego z prawem, która uzależniona jest od sytuacji
motywacyjnej człowieka, szczególnie w obliczu bezpośredniego zagrożenia czy ostrego
konfliktu interesów.
Winę relatywizujemy do określonego zachowania się, w tym wypadku do czynu zabronionego (wina prawna) - zasada odpowiedzialności za konkretny czyn zabroniony.
Art. 9 § 1
Treścią winy umyślnej jest zamiar popełnienia czynu zabronionego, występującyw dwóch formach. Dwie formy umyślności: zamiar bezpośredni - dolus directus
zamiar ewentualny (zwany też wynikowym ) - dolus eventualis Art. 9 § 2
Formy nieumyślności:
Brak zamiaru > nie ma odniesienia do przeżyć intelektualnych i emocjonalnych.
Musi zachodzić:
niezachowanie ostrożności przewidywania możliwości popełnienia czynu możliwość przewidywania popełnienia czynu/przestępstwa dwie formy:
nieostrożność świadoma nieostrożność nieświadoma
Formy winy umyślnej