będzie półprostą wychodzącą z punktu P.
Pochodną cząstkową ćl funkcji f w kierunku
1 P
połprostej * w punkcie nazywamy granicę (o ile istnieje): Jf(.X0,y0) =
lim-
. wektor, zeloten,.: M * v'57+PZ = 1
Jeżeli funkcja f ma w otoczeniu punktu pochodni
cząstkowe ciągłe, to w tym punkcie istn»eje pochodna cząstkowa w kierunku dowolnej połprostej * i wyraża się wzorem:
ffCP) «?<»-«+?<»•*
•l ** *>' .gdzie
Analogicznie dla funkcji większej ilości zmiennych.
Wzór Taylora dla funkcji dwóch zmiennych.
Niech funkcja ' maw otoczeniu punktu
(*-y)
pochodne
cząstkowe do rzędu n włącznie oraz niech ^ będzie dowolnym punktem z tego otoczenia. Wówczas na odcinku łączącym punkty i ) istnieje punkt taki.
że:
Równość powyższa nazywamy wzorem Taylora dla funkcji dwóch zmiennych. Ostatni składnik w tym wzorze
nazywamy n-tą resztą i oznaczamy D. Jeżeli punkt
(AT^yp) — (0.0) tQ y^ór Taylora nazywamy wzorem Maclaunna.
Ekstrema funkcji wielu zmiennych.
(y
yy>' J - przestrzeń metryczna; f:X — R
Mówimy, że funkcja f ma w punkcie X° maksimum (minimum) lokalne jeżeli istnieje otoczenie punktu X°. takie ze dla każdego X z tego otoczenia zachodzi nierówność f(jx) S (S) f(x0) Dla p|aszczyzny z metryką euklidesową f ma maksimum (minimum) w punkcie jeżeli
istnieje ^ > ® takie że:
fb.y) Ste) /,(x»y0)
Warunek konieczny istnienia ekstremum funkcji n-zm lennych.
Jeżeli funkcja * ma pochodne cząstkowe w punkcie i w tym punkcie f ma ekstremum lokalne, to: ^(x0.y0) = ^(x(>.y0) =0 Dowód:
Określimy funkcję
(xo,ye)