DWA NURTY FILOZOFII(dwie linie): Dwa zasadnicze nurty wykrystalizowały się już w Starożytności. Dwa zasadnicze koncepcje, ujęcia przedmiotu i zadań, które w różnej postaci utrzymały się do dziś:
Pierwsza z nich zrodziła się w szkole tzw. Jońskiej, a swa rozwiniętą postać otrzymuje filozofia Demokryta. Nurt określony jońskim lub demokryteński, kosmologiczny lub antologiczny ze względu na przedmiot zainteresowania (przyroda, wszecliświat, byt)
Jońscy filozofowie: Tales, Anaksymander, Anaksymenes, Heraklit)koncentrowali się na zagadnieniach przyrodniczych, zajmowali się problemami kosmologicznymi, a głównie problemami,"z czego świat powstał i z czego jest zbudowany” Zagadnienia dotyczące człowieka traktowano w tym nurcie jako cześć (fragment)rozważań kosmologicznych. Interpretowano człowieka w oparciu o rozumienie świata, a nie odwrotnie. Do tego kosmologicznego nurtu w pojmowaniu filozoficznym nawiązywali późniejsi myśliciele. W tym nurcie tkwią korzenie późniejszych tendencji i nurtów, które widzą właśnie domenę filozofii w badaniu najogólniejszych prawidłowości rządzących światem.
2.Sokratvcznv. nurt antropo.
Drugi nurt zainicjowany niedługo później w Starożytnych Atenach przez Sofistów(wędrowni nauczyciele)Najgłośniejszym przedstawicielem nurtu był współczesny sofistom, ale sam nim nie był Sokrates(druga połowa V i pocz. IV w p.n.e) lata469-339, od jego imienia nurt zaczerpnął nazwę. Przedstawiciele głosili, że filozofowie powinni zrezygnować z aspiracji do wiedzy o wszechświecie, wszechświecie powinni zająć się cząstką szczególną, tzn. człowiekiem i jego sprawami. Filozofia w tym ujęciu to nauka o człowieku i jego stosunku do świata, jak ma żyć, postępować chcąc być doskonały. Filozofia tego nurtu rezygnuje z rozumowego zagłębiania świata. Staje się po raz pierwszy filozofią życia ludzkiego(antropologia).Stąd nurt ten określany bywa jako: antropologiczny, etyczny, humanistyczny.