Dowód:
Wektory a, ,a2.....a„ są liniowo zależne => ale istnieje a* *0 ==>
-a, ak_x ak+i a„
akak - ~a\a\ -~~ak-\ak-\ ~ak+\ak+\ ~—~anan ak ~~Z~a\ --“T"flo-1—“T“fl*+I ~~an
ak ak ak ak
<=wynika, że jeden z wektorów da się przedstawić jako kombinacja pozostał ych.<=
Um — fia^\ +—+^m-lflffr-t ^A/n+l^m+l +...+/?„#„
=>^i«i+...+^m_,«m_,+(-l)+^m+,=0. Kombinacja jest nietrywialna ponieważ P„=-1:*0, czyli wektory są liniowo zależne.
Bazą przestrzeni liniowej V(K) nazywamy niepusty jej podzbiór, którego wektory e, są liniowo niezależne, przy czym każdy wektor V da się przedstawić w postaci kombinacji liniowej wektorów bazy. Ilość elementów w bazie nazywamy wymiarem przestrzeni i oznaczamy symbolem dimV. Vsa = Yśaiei - rozkład wektora w bazie {e,)
iei
Liczby zespolone Twierdzenie 1
Jeżeli liczby zespolone z i z’ są różne od zera, a (p, i tp2 są dowolnymi argumentami tych liczb, to suma (p, +<p2 jest argumentem iloczynu zz’ zaś różnica <p| -<p2 jest
argumentem ilorazu ^
z
Twierdzenie 2 (wzory Moivre’a)
Jeżeli liczba zespolona z jest różna od zera, a <p jest jej dowolnym argumentem, to liczba rzeczywista n<p , gdzie n€ N , jest argumentem liczby z”.
(costp+isintp)" =cosn(p+isinn<p z " =lzl" (cosn<p+isi nntp)
Twierdzenie
Jeżeli z*0 i z=lzl(cos((H-isin<p), to '-i!z jest zbiorem n-elementowej postaci:
^=^(CoS^H£+,sinfi2*£); k=0,2.....n_,
n n
Twierdzenie Bezouta
Jeżeli z0 jest miejscem zerowym wielomianu p, to wielomian ten jest podzielny przez dwumian z- z() i odwrotnie, czyli p(z)=() <=> (z- z0)lp(z).
Twierdzenie d’Alamberta
Każdy wielomian w dziedzinie zespolonej stopnia n>l ma co najmniej jedno miejsce zerowe.
Wielomiany w liczbie zespolonej Twierdzenie
Jeżeli liczba zespolona z() jest pierwiastkiem wielomianu p o współczynnikach rzeczywistych, to również pierwiastkiem tego wielomianu jest liczba sprężona co. Funkcje wymierne Twierdzenie
Każdą funkcję wymierną właściwą — można przedstawić w postaci sumy pewnej
</
liczby ułamków prostych, przy czym: