63781

Filozofia bytu

Nazwę metafizyka utworzyli uczniowie Arystotelesa, porządkując jego dzieła. Arystoteles, jeden z najwybitniejszych filozofów greckich (IV wiek przed Chr.), używał wyrazu filozofia w jego pierwotnym, etymologicznym znaczeniu, czyli posługiwał się nim jako równoznacznikiem wyrazu nauka. W związku z tym mówił on o różnych filozofiach, tak samo jak dziś mówimy o różnych naukach. Wśród tych różnych filozofii wyróżniał Arystoteles jedną najbardziej podstawową, którą nazwał filozofią pierwszą (Ttpoorn, (piAooocpicc, prote filosofia). Zadaniem owej pierwszej filozofii było dociekanie pierwszych zasad wszystkiego, cokolwiek istnieje. Za drugą naukę, a więc za drugą filozofię, uważał Arystoteles przyrodoznawstwo, któremu poświęcił sporo ksiąg pod wspólnym tytułem: fizyka ((puoixa; (pucnę, fysis, znaczy przyroda). Gdy po śmierci Arystotelesa uczniowie jego przystąpili do porządkowania jego dzieł, umieścili księgi poświęcone owej Arystotelesowej pierwszej filozofii po księgach o treści przyrodniczej, czyli po fizyce. Z tego powodu nazwano księgi traktujące o pierwszej filozofii tymi, które następują po przyrodniczych:    łac.

metaphysica.

W księgach tych, poświęconych pierwszym zasadom bytu, traktuje Arystoteles m.in. o Bogu jako o istocie stojącej ponad przyrodą. Okoliczność, iż księgi poświęcone pierwszej filozofii rozprawiały o tym, co stoi ponad przyrodą, stała się powodem, że później inaczej poczęto wykładać etymologię terminu metafizyka. Zaczęto uważać, że nazwa metafizyka oznacza naukę o tym, co nadprzyrodzone. Sprawy nadprzyrodzone, Bóg, życie pośmiertne itp., wchodziły w zakres rozważań metafizycznych. Nie stanowiły one jednak bynajmniej jedynego tematu metafizyki.