66254

Podobne znaczenie dla Dunaju miały;

1.    Traktat Paryski z 1856 roku

2.    Konwencja dotycząca żeglugi po Dunaju z 1948 roku, tzw. Konwencja Belgradzka.

W 1921 roku przyjęta została Barcelońska Konwencja Rzeczna, ustalająca normy prawne dla żeglownych dróg wodnych.

Sprecyzowano pojęcia drogi wodnej o znaczeniu międzynarodowym (szlak, który w swym biegu przecina różne państwa) i dróg umiędzynarodowionych, poddanych kontroli specjalnych, międzynarodowych komisji rzecznych.

Konwencja potwierdziła zasadę, iż na szlakach o znaczeniu międzynarodowym i na drogach umiędzynarodowionych obowiązuje swoboda żeglugi dla statków wszystkich bander.

[Umiędzynarodowione kanały; Sueski, Panamski, Kiloński - swobodny przepływ przez te kanały dla wszystkich państw].

Żegluga na Renie i Dunaju została objęta nadzorem ze strony komisji międzynarodowych, jakimi są:

1.    Centralna Komisja Żeglugi na Renie, powstała w 1831 roku

2.    Komisja Dunajska, powstała w 1948 roku

Liberalizacja rynku przewozów śródlądowych w UE zniosła z dniem 01.01.1995 wszelkie bariery w dostępie do przewozów dla armatorów unijnych, w tym także dla przewozów kabotażowych.

Zniesiono jednocześnie oficjalne taryfy (zawierające stawki minimalne), obowiązujące do tej pory na międzynarodowym rynku żeglugowym Unii.

Konwencją o charakterze cywilnoprawnym, regulującą prawa i obowiązki stron umowy o międzynarodowy przewóz towarów w żegludze, jest

Konwencja Budapesztańska 2000 (konwencja CMNI) (ang. Budapest Convention on the Contract for the Carriage of Goods by Inland Waterways)

Konwencja dotycząca umowy o przewóz towarów żeglugą śródlądową opracowana przez EKG ONZ, Centralną Komisję Żeglugi na Renie oraz Komisję Dunajską.

Weszła w życie 01.04.2005 roku. W 2010 roku była ratyfikowana przez 14 państw i podpisana przez 17 państw wyłącznie europejskich (w tym przez Polskę).

Do przewozów międzynarodowych żeglugę śródlądową stosuje się w Polsce przepisy ustawy Prawo przewozowe z 15.11.1984.

Niektóre kwestie, związane z uprawianiem żeglugi rzeczne, reguluje Ustawa o żegludze śródlądowej z 21.12.2000.

Dowodem zawarcia umowy przewozu jest konosament żeglugi śródlądowej, wydawany na życzenie załadowcy.

Kolejowo-wodny list przewozowy pozwala na podstawie jednego dokumentu wysłać w kilkudziesięciu wagonach kolejowych ładunek całobarkowy.

Przesyłki przewozi się, podobnie jak w żegludze morskiej, w ramach: