O Osobowość w świetle teorii klasycznych (Allport, Eysenck), ujmowana jest jako niepowtarzalna struktura względnie trwałych cech.
O H.J. Eysenck wymieniał trzy czynniki struktury osobowości: psychotyczność, ekstrawersję i neurotyczność.
■ Psychotyczność to wymiar, którego jeden biegun stanowią takie cechy, jak: altruizm, empatia i uspołecznienie; drugi biegun zaś obejmuje przestępczość, psychopatię i schizofrenię, a więc zjawiska należące do patologii
■ Na ekstrawersję w przeciwieństwie do introwersji składają się: towarzyskość, żywość, aktywność i poszukiwanie doznań.
■ Neurotyczność (której synonimem jest emocjonalność) złożona jest z następujących cech: lęk, przygnębienie, poczucie winy, niska samoocena i napięcie emocjonalne. Przeciwieństwem neurotyczności jest równowaga emocjonalna.
• J. K. Gierowski (1996) pisze, że w analizie zachowań przestępczych
■ szczególnie ważne jest rozróżnienie motywacji i procesu motywacyjnego.
■ Motywacja to stalą tendencja człowieka do realizowania określonych celów, zadań życiowych i wartości.
■ Na proces motywacyjny składają się przyczyny konkretnego zachowania człowieka, a także sposób i cel.
■ Konkretne przestępstwo może być motywowane w sposób sprzeczny z manifestowanymi przez człowieka wartościami, przekonaniami czy ogólnymi celami. O zachowaniu takim mówi się wtedy, że jest sprzeczne ze stałymi właściwościami osobowościowymi sprawcy. Wynika ono przy tym najczęściej bądź to z działania zmiennych psychologicznych, bądź też z silnej presji czynników sytuacyjnych.
Na diagnozę procesu motywacyjnego sprawców przestępstw według J.K. Gierowskiego powinny się składać dwa elementy:
■ Sytuacyjne i osobowościowe przesłanki procesu motywacyjnego - ogólne tło motywacyjne m
■ Psychologiczna charakterystyka kierunku i nasilenia motywacji, poziomu regulacji czynności oraz stopnia samokontroli.
■ Ogólne tło motywacyjne tworzą te czynniki osobowościowo-biologiczne i sytuacyjne, które miały istotny wpływ na zachowanie sprawcy w momencie popełnianego przez niego zabronionego czynu.
■ Czynniki sytuacyjne mogą mieć bądź to charakter sytuacji ciągłej bądź też bezpośrednio poprzedzać zachowanie przestępcze. E. Nęcka (1979) proponuje następującą listę sytuacji trudnych i kryminologicznych:
1) deprywacja ważnych potrzeb biologicznych lub psychologicznych;
2) przeciążanie, ij. konieczność wykonywania zadań przekraczających możliwości fizyczne lub psychiczne jednostki;
3) sytuacja bolesna, tj. konieczność znoszenia bólu fizycznego lub „moralnego" (ośmieszanie);
4) konflikt motywacyjny (działanie dwóch lub więcej przeciwstawnych dążeń równocześnie);
5) zagrożenie, czyli układ bodźców sygnalizujących pojawienie się jakiejś przykrości;