poszczególnych prokuratur. Ma ona tutaj zatem aspekt zewnętrzny, nie jest natomiast atrybutem poszczególnych prokuratorów. W analizowanym modelu prokuratura podlega Wyższej Radzie Magistratury, nie zaś Ministrowi Sprawiedliwości.
5. Angielski
W Anglii i Walii. System common law (prawo zwyczajowe w głównej mierze), długo nie było prokuratury. Strony występowały z pozwem -każdy obywatel może wnieść skargę (nawiązanie do prawa rzymskiego, niezależnie od tego, kim dla powoda był pozwany). Prokurator - gdy dowie się o sprawie - ma obowiązek prowadzenia tej sprawy, co w praktyce wyklucza osobę wnoszącą skargę. Początkowo nie było tu prokuratury, lecz funkcjonariusze policji (barrister, solicitor - rodzaj adwokatów w roli prokuratora). W 1985 stworzono na gruncie angielskim Crown Prosecution Service (Królewską Służbę Oskarżycielską), która zajmuje się ściganiem karnym we wskazanych częściach Wielkiej Brytanii. Na jej czele stoi Director of Public Prosecution (Dyrektor Oskarżenia Publicznego). Wspólne z Attorney General (Minister Obrony Publicznej) przygotowują oskarżenie, popiera przed sądami przez wynajętych pracowników służby cywilnej, o wykształceniu odpowiadającym wykształceniu adwokatów. Ten system długo oznaczał obywanie się bez postępowania przygotowawczego.
W Polsce znajdujemy elementy rozwiązania klasycznego, parlamentarnego oraz prezydenckiego. Bazując na konstytucji prokuratura wciąż należy do władzy wykonawczej, choć funkcje Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego zostały rozdzielone. Z drugiej strony, istnieje możliwość odwołania Prokuratora Generalnego za zgodą Sejmu, więc to pewne powiązania prokuratury z władzą ustawodawczą. Wreszcie, mamy powiązanie z modelem prezydenckim w tym zakresie, w jakim ustawodawca przewiduje powołanie i w pewnych wypadkach odwołanie Prokuratora Generalnego przez Prezydenta RP.