Komisje sądzące w PPP
W warunkach wojennych pojawił się problem czynów, które nie należały do przestępstw, miały często charakter prywatny, jak np utrzymywanie stosunków towarzyskich, kontaktów intymnych, albo np chodzenie do kina. W warunkach okupacji zachowania takie przestały być obojętne, jednak nie były przestępstwami i nie mogły podlegać sądom PPP
W związku z tym powołane zostały w 1942 r Komisje Sądzące Walki Cywilnej, powołane do piętnowania czynów nie będących przestępstwami, ale nieetycznych i niegodnych Polaka.
Kompetencje Komisji rozciągały się na obywateli narodowości polskiej Komisje orzekały w składach trzyosobowych Członkowie Komisji byli niezawiśli. Postępowanie było jednoinstancyjne, zaoczne, świadków me wzywano, orzekano na podstawie dowodów takich jak: dokumenty, zdjęcia
Kary: Infamia - wyłączenie ze społeczeństwa polskiego. Nagana - moralne napiętnowanie. Upomnienie - zwrócenie uwagi z ostrzeżeniem
Dwie pienvsze kar)' podlegały opublikowaniu w prasie podziemnej z podaniem okoliczności czynu. Orzeczenie do wykonania kary przekazywano Kierownictwu Walki Podziemnej W praktyce wykonawcy często dodawali coś „od siebie" np ogolenie na łyso, pobicie Komisja mogła przywrócić skazanego do czci na wniosek rzecznika, gdy skazany wykazał poprawę.
Kodeks moralności obywatelskiej - były to przygotowane przez Departament Sprawiedliwości wskazówki natury etycznej dla ludności polskiej Inne nazwy -Kodeks Polaka, Dziesięć Przykazań Walki Cywilnej.