70895

ciągła konfrontacja tego, co obserwujemy z tym, co na ten temat myślimy. Jej nieodłącznym elementem jest „życiowa” skala zjawisk, które bada.

Rzeczywistość społeczna - obok zachowań i wytworów zawiera również ukrytą komponentę psychiczną, w postaci punktu widzenia ludzi, którzy ją tworzą. Odnaleźć ją można w definicjach sytuacji towarzyszących podejmowaniu decyzji, wartościach, motywach, i intencjach działających podmiotów. — Niezwykła złożoność (wielopoziomowa) obszaru przedmiotowego nauk spoi- któiy wymaga różnych perspektyw badawczych (za którymi mogą stać różne koncepcje nauki i metodologie z nimi związane), by móc zostać naukowo zbadanym.

•    Przede wszystkim każdy fragment rzeczywistości spoi. powinien być badany empirycznie, ponieważ społeczność ludzka ma postać materialną, zachowania ludzkie są bezpośrednio obserwowalne a wewnętrzna sfera psychologiczna może być również badana empirycznie - tyle że pośrednio (obserwacja zewnętrznych przejawach).

Konieczność interdyscyplinarnych wysiłków z powodu tej niezwykłej złożoności obszaru przedmiotowego nauk społecznych (np.: socjologia polityki, psychologia społeczna).

ROZDZIAŁ 1. O NAUCE, METODZIE I JĘZYKU

1.1.0 nauce i teorii.

Pogląd na „teorię” zależy od tego, jak rozumie się „naukę”, dlatego rozważania metodologiczne nad teoriami odnoszącymi się do zjawisk politycznych należy poprzedzić refleksją nad tym, czym jest nauka, a dokładniej - naukowa wiedza o polityce.

Zdefiniowanie terminu „nauka" jest trudne (1. wielość stanowisk; 2. aksjologiczny kontekst sporów o to, czym jest „nauka”, wybory wartościujące; 3. „nauka” obejmuje wysoce skomplikowany, zmienny w czasie zespół zjawisk).

•    Kontekst etymologiczny; ang. science pochodzi od łac. scire = „wiedzieć”. Ludzkie wysiłki, by zdobyć informację pozwalającą zrozumieć swoje otoczenie i siebie samych, podejmowane były i są na wiele różnych sposobów, które różnią się głównie pod względem formy, w jakiej uwiarygodniają dostarczaną przez siebie wiedzę (różnego rodzaju zachowania epistemiczne):

A. odwoływanie się do „autorytetu" - zdolność generowania wiedzy przypisywana jest różnym społecznym, religijnym, politycznym, szanowanym osobistościom, nawet w dziedzinach, w których nie są ekspertami.

2