Jest to konfrontacja tego co będzie oddziaływało, z tym na co to oddziaływanie będzie skierowane.
W wyborze lokalizacji istotne są różne czynniki, które mogą naruszyć poszczególne elementy środowiska. Można na tym etapie spróbować wstępnie ocenić natężenie oddziaływania.
Prognoza (II etap metody) opiera się na znanych metodach prognostyczno -modelowych. Opierają się one więc na symulacji przebiegu skutku w środowisku. Prognozowanie dotyczy ustalonego parametru lub parametrów wskaźnikowych jakości rozważanego elementu.
Jakość zastosowanej metody prognozowania zależy w dużej mierze od jakości danych wejściowych oraz od ich wiarygodności.
Można też określić przewidywaną jakość danego elementu środowiska z prawdopodobieństwem jej wystąpienia metoda probabilistyczna.
Część właściwa metody (III etap) obejmuje ocenę informacji, uzyskanej w wyniku poprzednich 2 etapów. Oceny tej dokonuje się różnymi metodami i technikami. Wyróżnia się często następujące etapy oceny skutków wpływu projektowanej inwestycji na środowisko:
- opis proponowanej zmiany (inwestycji)
- opis istniejqcych i projektowanych cech środowiska
- ocena prawdopodobnego oddziaływania na środowisko
- porównanie z planami zagospodarowania, politykq i kontrolę dotyczqcq środowiska
- przeglqd wariantów proponowanej zmiany
■ przygotowanie nie technicznego podsumowania oceny.
Cechą charakterystyczną obecnego sposobu realizacji OOS jest analiza skutków środowiskowych z ekologicznego punktu widzenia.
Kompleksowość ujęcia OOS jest nowością w stosunku do dotychczasowego, tradycyjnego uwzględniania komponentów środowiska ograniczonych do powietrza, wody i gleby.
Oceny oddziaływania źródeł emisji na środowisko mogq mieć różny zakres, w