pomiędzy krajami członkowskimi i spraw wspólnych pomiędzy instytut EWWiS
Z dniem 30.08. 1954 r., Dy zgromadzenie Narodowe Francji odrzuciło traktat o EWO skończyła się nadzieja na utworzenie Unii Federalnej w Europie zachodniej, ale zostały podjęte bardziej intensywne działania na rzecz przygotowania planu integracji gosp przez tę samą grupę krajów, która utworzyła EWWiS. Przełomowe znaczenie w początkowej fazie prac przygotowawczych do integracji gosp miała konferencja w Messynie w 1955 r.
W I połowie lat 50 najbardziej aktywnym politykiem który stawał na czele grup roboczych, czyli ideolog, praktyk był -Paul Henri Spaak.
W Maastricht stanął on na czele międzynarodowego komitetu któremu powierzono przygotowanie planu integracji rynków członkowskich EWWiS i utworzenie wspólnot europejskiclL
Francja nalegała aby ten komitet zajął się również przygotowaniem planu pokojowego wykorzystania energii atomowej na obszarze tych 16 krajów. Czyli była to kolejna inicjatywa ze strony Francji aby integracja europejska rozwijała się według koncepcji integracji sektorowej.
1956 r. -publikacja raportu Spaala. Zostały w nim przedstawione założenia wspólnego rynku zbudowanego przez integrację krajów członkowskich, liberalizację tych tynków i stworzenie 1 aktywnego rynku.
Koncepcje:
• Pan-europa
• Rewolucja (charakter społeczny)
Założenia raportu Spaaka:
• Utworzenie unii celnej
• Eliminacja cła na wspólnym rynku
• Utworzenie wspólnej, zewnętrznej taryfy celnej
• Negocjowanie poziomów taryf celnych z krajami trzecimi
• Kontrola importu
• Wspólnotowe regulacje dotyczące tynku usług
• Utworzenie wspólnego rynku produktów
• Reguły konkurencji określenie okresów przejściowych w wyjątków, w sprawie udzielania pomocy państwowej na wspólnym rynku