Istotę polityki handlowej (polityka handlu zagranicznego) jest ingerencja państwa w sferę obrotów handlowych z zagranicę tj. wywierane przez rząd wpływu na rozmiary, kierunki oraz rzeczową strukturę importu (polityka importowa) i eksportu (polityka eksportowa).
Polityka handlowa stanowi element szerszego pojęcia, jakim jest zagraniczna polityka ekonomiczna, która obejmuje działania regulacyjna państwa w odniesieniu nie tylko do handlu, ale takie międzynarodowych przepływów czynników produkcji (kapitału, pracy, technologii).
1. Polityka handlowa może być prowadzona na szczeblu:
- Narodowym (przez pojedyncze państwo)
- Ponadnarodowym (przez grupę państw)
2. Koncepcja polityki handlowej. W zależności od celów i treści polityki handlowej można wyodrębnić:
Politykę wolnego handlu - liberalną politykę handlową. Jej celem jest umożliwianie obywatelom danego państwa swobodnego uczestniczenia w handlu zagranicznym, z ingerencją ze strony państwa ograniczoną do minimum. Ingerencja to polega na tworzeniu warunków symulujących swobodnej wymianie z zagranicą.
- Protekcyjną - celem jest ochrona produkcji i rynku krajowego przed konkurencyjną zagraniczną i/lub popieranie eksportu. Ingerencja państwa ukierunkowana jest na realizację wymienionych celów.
3. Czynniki warunkujące wybór określonego wariantu polityki handlowej:
1. Uwarunkowania wewnętrzne, wynikające z sytuacji gospodarczej, społecznej i politycznej danego kraju w tym:
> Poziom rozwoju gospodarczego
> Bieżąca sytuacja makroekonomiczna
> Struktura i organizacja rynku politycznego
2. Uwarunkowania zewnętrzne w tym:
> Udział danego państwa w międzynarodowych umowach handlowych
> Charakter polityki handlowej krajów partnerskich
> Sytuacja w gospodarce światowej
4. Realizacja obu koncepcji polityki handlowej w praktyce między-nowych stosunków gospodarczych:
- Początki protekcjonizmu handlowego- jako świadomej polityki ochrony produkcji i rynku krajowego- XVII w.
- Początki liberalizmu handlowego - pierwsza połowa XIX w. Współistnienie brytyjskiej polityki handlowej z protekcjonizmem w krajach słabej wówczas uprzemysłowionych. Podziały w obrębie poszczególnych państw. Dominacja nurtu wolnohandowego w drugiej połowie XIX w. i na początku XX w.
- Dominacja protekcjonizmu w latach 30.140. XX w.
- Współistnienie obu nurtów polityki handlowej w II połowie XX w., ale z wyraźną długofalową tendencją do liberalizacji
5. Podział polityki handlowej ze względu na formę:
- Polityka konwencyjna - polityka prowadzona przez państwo w sposób zgodny z umowami międzynarodowymi
- Polityka autonomiczna - polityka prowadzona w sposób niezależny przez państwo nie związane umowami międzynarodowymi lub nie respektujące tych umów
6. Klasyfikacja instrumentów polityki handlowej z punktu widzenia sposobu oddziaływania na obroty taryfowe:
- Taryfowe (da)
- Pozataryfowe (wszystkie pozostałe):
> Bezpośrednie - ukierunkowane na realizację celów polityki handlowej w związku z czym wpływają wprost na wielkość obrotów
> Pośrednie - służą realizacji celów wewnętrznej polityki gospodarczej a ich oddziaływania na handel zagraniczny jest skutkiem ubocznym.