78444

pozostając w błędnym, aczkolwiek usprawiedliwionym przekonaniu (czyli w dobrej wierze), kierując się przede wszystkim zaufaniem do innych uczestników. art. 7 k.c. ustanawia domniemanie dobrej wiary

Ustawa o księgach wieczystych i hipotece,

art. 5 rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych

Instytucja ta chroni bezpieczeństwo obrotu. Daje przewagę osobie dokonującej czynność w zaufaniu do stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej, pomimo że ten stan nie odpowiada rzeczywistości. Zgodnie z definicją podaną w art. 5 w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym, treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe.

Przesłanki pozytywne:

1.    istnienie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym

2.    nabycie przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi wieczystej własności lub innego prawa rzeczowego

Przesłanki negatywne (rękojmia nie chroni):

-    rozporządzeń nieodpłatnych

-    nabywcy działającego w złej wierze (wg. art. 6 osoba, która działa w złej wierze, wie, że treść księgi wieczystej jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym lub z łatwością mogła się o tym dowiedzieć)

Prawa chronione przed skutkami rękojmi:

Rękojmia nie działa przeciwko:

1.    prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu

2.    prawu dożywocia

3.    służebnością ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej

4.    służebnością drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia.

Właściciel, chcąc uchronić się przed skutkami działania rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych powinien złożyć wniosek o ujawnienie swego prawa własności w księdze wieczystej, względnie wytoczyć powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.

• zasady współżycia społecznego — to pozaprawne normy społeczne. Są to normy moralne, które regulują stosunki międzyludzkie, powszeclinie akceptowane w danym okresie. Odwołanie do wartości t. j.:

0 kultura 0 sprawiedliwość 0 tolerancja 0 życzliwość 0 humanizm 0 opiekuńczość

2