83359

mikrobiologiczną nie tylko nie ustępuje pod względem skład aminokwasów białkom roślinnym np. mąki różnych zbóż, a nawet wykazuje niekiedy duże podobieństwo do wielu białek zwierzęcych np. wołowiny czy mleka krowiego. Poza tym mikrobiologiczne preparaty SCP charakteryzują się dużą zawartością witamin rozpuszczalnych w wodzie w związku z tym można wykorzystywać je jako tzw. koncentraty białkowo-witaminowe.

W procesie produkcji białka z ropy naftowej można wyróżnić 3 etapy:

1. hodowla drobnoustrojów na silnie nawietrznych roztworach węglowodorów

2. wydzielanie z roztworu hodowlanego wytworzonej biomasy komórkowej co następuje przez użycie odpowiednich separatorów- wirówek przemysłowych

3.    oczyszczanie uzyskanego białka polegające na tzw. odpukiwaniu go od domieszek podłoża Końcowy produkt ma postać białego proszku o neutralnym smaku i zapachu dzięki czemu może być dowolnie mieszany z innymi pokarmami. Z lkg węglowodoru i 0,2g sub mineralnych (sole azotowe, fosforowe, potasowe) uzyskuje się 1 kg produktu zawierającego 50-70% białka.

Wielkoprzemysłowa produkcja drożdży z węglowodorów ropy naftowej została zapoczątkowana jeszcze w ZSRR Pod koniec lat 60 powstał na terenie byłego ZSRR pierwszy zakład o wydajności 12 tys. Ton białka rocznie.

W latach 70 uruchomiono na świecie liczne zakłady przerobu węglowodorów ropy naftowej na białko, niektóre z nich osiągnęły zdolność produkcji 100 tys. Ton rocznie. Jednakże ten szybki rozwój produkcji białka z ropy naftowej został ograniczony ze względu na wysuwane obiekcje przez organy sanitarne i ze względu na szybki wzrost cen ropy naftowej na rynkach światowych . W tej sytuacji produkcja białka z ropy naftowej w krajach które muszą importować ropę stała się nieopłacalna. Tylko kraje posiadające własne zasoby ropy naftowej mogą bez zakłóceń produkować białko pochodzenia mikrobiologicznego - są to m.ia Rosja. Produkcja ta cały czas się rozwija i już w latach 80 osiągała poziom 400 tys. ton drożdży paszowych rocznie, a jej docelowa wartość ma wynieść prawie 4 min ton. Chociaż wyższa cena ropy naftowej zaliamowała rozwój SCP to jednak jej nie zaniechano. Zaistniała jedyni konieczność znalezienia surowców, które gwarantowałyby opłacalność tej produkcji. W poszukiwaniu ich wiele uwagi poświęcono m.in. niższym alkoholom i węglowodorom gazowym zwłaszcza metanolowi, który dla wielu mikroorganizmów stanowi łatwo przyswajalne źródło węgla i energii zarazem. Jednak wyłoniły się trudności z skonstruowaniem dostatecznie wydajnego i bezpiecznego fermentatora. Jednakże niższe alkohole zwłaszcza metanol, etanol okazały się bardzo dobrymi surowcami. Oba te alkohole można stosunkowo łatwo wytwarzać syntetycznie i z powodzeniem można je wykorzystywać do produkcji biomasy drożdżowej. Zalety alkoholi jako surowca: łatwość mieszania się z wodą i nie pozostawianie ubocznych produktów suszu białkowych (susz ten szybko wysycha).

W Czechach od wielu lat funkcjonuje zakład produkcji drożdży Candida utilis, które z bardzo dobrymi wynikami hodowane są na etanolu jako źródło węgla. Etanol z kolei jest otrzymywany syntetycznie przez uwodnienie.

W Niemczech do produkcji SCP używa się metanolu. Zarówno ze względu na bardziej stabilną w porównaniu z ropą pozycję cenową tego surowca na rynku, jak i lepszą jakość białka wytworzonego z jego udziałem. Do produkcji w tym przypadku użyto bakterii Methylomonas clara, która charakteryzuje się szybkim rozwojem. Do podwojenia biomasy wystarcza im od 0,5 do 2h. Natomiast drożdżom 2-4h, a 2-6h glonom, 1-2 tyg u roślin, zwierzęta potrzebują 4-6 tyg aby podwoić swoją biomasę.

Wydajność produkcji SCP przez firmę niemiecką z zastosowaniem tej bakterii wynosi 50%. Biomasę komórkową otrzymaną z tej bakterii najpierw się zagęszcza do 23-30% i poddaje się termolizie. Po wysuszeniu uzyskuje się preparat w postaci proszku lub granulek.

Produkowany przez firmę preparat bakteryjny SCP ( po oddzieleniu towarzyszących mu