83812

nadzwyczajne także poza główną siedziba. Pewną słabością tego organu jest fakt, że przyjęte uchwały obowiązują tylko te kraje, które głosowały za daną uchwałą W zależności od wagi spraw mających być przedmiotem obrad, przedstawicielami są ministrowie spraw zagranicznych bądź stali przedstawiciele w randze ambasadorów. Każde państwo ma tylko jeden głos, a decyzje Rady podejmowane są jednomyślnie, przy czym niekiedy w zależności od problemów dyskusji niekiedy wystarcza    zwykła większość, dwie    trzecie głosów lub

quasi-jednomyślność (np. W wypadku głosowania nad wykluczeniem Jakiegoś państwa z Ligi).

-Rada Wspólnej Obrony (założona w 1950r., po zawarciu umowy o Wspólnej Obronie i Współpracy Gospodarczej)

-Rada Gospodarcza (założona w 1950 r., po zawarciu umowy o Wspólnej Obronie i Współpracy Gospodarczej)

-Sekretariat Główny jest to główny organ administracyjny i finansowy Ligi. Na jego czele stoi sekretarz generalny desygnowany przez Rade na 5 lat z możliwością reelekcji. Sekretariat generalny składa się z departamentów zajmujących się poszczególnymi dziedzinami np. Polityczny, ekonomiczny, informacji, społeczny, naftowy itp. Każdym z nich kieruje mianowany przez sekretarza generalnego dyrektor wraz ze współpracownikami.

Liga a wydarzenia z udziałem jej członków:

*    W 1945 r. Liga była po stronie Libanu i Syrii w ich sporze z Francją, a także domagała się niezależnej Libii.

*    Z kolei w 1961 r. poparła Tunezję w konflikcie z Francją.

*    Od samego początku Liga sprzeciwiała się powstaniu państwa żydowskiego na

terenie Palestyny, która miała byc w całości niezależna i zamieszkana w zdecydowanej większości przez Arabów. Po powstaniu państwa Izrael w 1948 r. państwa członkowskie wspólnie zaatakowały państwo żydowskie, jednakże Izrael odparł atak. W kolejnych latach Liga bojkotowała Izrael i przedsiębiorstwa prowadzące z nim wymianę handlową. Konferencje na szczycie w I. 1964-65 utworzyły wspólne arabskie siły zbrojne, które jednak okazały się nieskuteczne we wspólnym planie obalenia Izraela I wyzwolenia Palestyny. Egipt był zawieszony w prawach członkowskich Ligi w I. 1979-1989 ponieważ podpisał traktat pokojowy z Izraelem. Tym samym siedziba organizacji została przeniesiona z Kairu do Tunisu. W 1998 liga zaakceptowała plan wynegocjowania ugody z Izraelem wysunięty przez OWP. Kair stał się ponownie siedzibą organizacji w 1991 r, W trakcie wojny między Irakiem a Iranem (1980-88) Liga popierała Irak, natomiast była podzielona jeśli chodzi o zaatakowanie Kuwejtu przez Irak w 1991 r. W 1993 r. organizacja ta wydała oświadczenie potępiające wszelkie formy terroryzmu. W 2002 r. Liga po raz pierwszy zaproponowała Izraelowi normalizację stosunków z państwami arabskimi pod warunkiem wypełnienia określonych warunków, jednakże wiele z nich było nie do zaakceptowania    dla    Izraela.

Przez wiele lat sama organizacja nie stanowiła monolitu. W trakcie zimnej wojny część państw członkowskich Ligi optowała za Związkiem Radzieckim, a część była po stronie Stanów Zjednoczonych. Ostatnio podziały przebiegały na linii między bojowymi i funda mentalistycznymi państwami muzułmańskimi i tymi z bardziej umiarkowanym podejściem do islamu.

Decyzje podjęte przez Ligę wiążą tylko te kraje, które za nimi głosowały, tym samym powoduje to wysoką nieskuteczność organizacji. W niektórych kwestiach decyzje są jednomyślne, np. pełne poparcie dla Palestyńczyków pod okupacją izraelską, chociaż często nie wynika z tego nic poza deklaracjami. Jednym z nielicznych wyjątków był ekonomiczny bojkot Izraela w I. 1944-1993. Jednakże Liga była o wiele bardziej skuteczna w innych obszarach działalności, jak np. ustalenia dotyczące programu nauczania w arabskich szkołach,