rygorem nieważności, w formie pisemnej. Na podstawie tej umowy spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania na czas nieoznaczony a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiścić opłaty.
Spółdzielcze lokatorskie prawo jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców oraz nie podlega egzekucji.
Członek ubiegający się o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego wnosi wkład mieszkaniowy wg zasad określonych w statucie, w wysokości odpowiadającej różnicy między kosztem budowy przypadającym na jego lokal, a uzyskaną przez spółdzielnię pomoc ze środków publicznych lub z innych (kredyty preferencyjne). Wkład mieszkaniowy wynosi około 1/3 kosztów budowy mieszkania. Następnie spółdzielnia z członkiem ubiegającym się o nabycie mieszkania lokatorskiego zawiera pisemną umowę o budowę lokalu. Ta umowa powinna zobowiązywać strony do zawarcia po wybudowaniu lokalu umowy o spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu.
Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych przewiduje, że w przypadku modernizacji budynku członek spółdzielni ma uzupełnić wkład mieszkaniowy.
Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego wygasa z chwilą ustania członkowstwa w spółdzielni oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.
W sytuacji wygaśnięcia tego spółdzielczego lokatorskiego prawa spółdzielnia zwraca wniesiony wkład mieszkaniowy (zwaloryzowaną wartość).
Na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje mieszkanie lokatorskie spółdzielnia jest zobowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:
1. spłaty wszystkich długów związanych z tym lokalem