86289

największym, racjonalnym zakresie. Kolejnym wyróżnikiem myślenia filozoficznego jest myślenie krytyczne (krytycyzm ). Myślenie filozoficzne nie zadowala się zastanymi ustaleniami wiedzy ludzkiej, nawet jeśli chodzi o naukę. Popycha ludzkie myślenie dalej. Reaguje na wszelkie dogmaty i ustalenia ortodoksyjne. Kolejną cechą myślenia filozoficznego jest jego wnikliwość. Filozofia nie zadowala się wiedzą wstępną, powierzchowną, ma tendencje pójścia głębiej w kierunku istoty rzeczy i zjawisk. Myślenie filozoficzne próbuje odpowiedzieć na najbardziej fundamentalne pytania jakie człowiek może sobie postawić.

Podział filozofii na trzy działy : ogólną naukę o bycie (metafizyka, ontologia), ogólną naukę o poznaniu (epistemologia) i ogólną naukę o wartościach (aksjologia). Ustalili go w IV w. P.n.e. greccy uczeni z Akademii Platońskiej. Grecy dzielili filozofię na fizykę, logikę i etykę. Już u Arystotelesa wyodrębniła się z filozofii logika, później zaś inne dyscypliny takie jak : socjologia czy psychologia. Dopiero Platon nadał filozofii nowe znaczenie. Rozdzieliła się ona na dwa rodzaje : na wiedzę o zjawiskach i na wiedzę o bycie.

Historia filozofii - filozofia starożytna Europy była filozofią grecką. Grecja rozpoczęła w VII wieku pracę nad filozofią, a po dwóch stuleciach wydała już arcydzieła filozoficznej myśli, stanowiące podstawę całej europejskiej filozofii.

Okresy filozofii - okres filozofii przyrody, okres filozofii humanistycznej, okres filozofii klasycznej, przypadający na IV w. p.n.e. Po okresie klasycznym zaczął się okres poklasyczny (III w. p.n.e.). W tym okresie filozofowie grupowali się w szkołach i walczyli ze sobą o teorie filozoficzne. Filozofia starożytna w tym ostatnim okresie więcej jeszcze niż zagadnieniami etycznymi zajęła się problemami religijnymi. Okresy filozofii starożytnej:

1.    okres powstania filozofii, w którym miała prawie wyłącznie kosmologiczny charakter (VI - V w. p.n.e.)

2.    okres oświecenia starożytnego, w którym przeważała filozofia o charakterze humanistycznym (V w. p.n.e.)

3.    okres systemów starożytnych (IV w. p.n.e.), następujący bezpośrednio po okresie oświecenia i ściśle z nim związany, miał najrozleglejszy zakres zagadnień, uchodzi za klasyczny szczytowy okres filozofii starożytnej.

4.    okres szkół starożytnych, w którym uprzywilejowane miejsce zajęły zagadnienia etyczne (III -1 w. p.n.e.)

5.    okres synkretyczny o charakterze religijnym (I w. p.n.e. - V w. n.e.)