Wzorzec umowy nie wymaga opublikowania. Ustawodawca nałożył na stronę ustalająca sankcję ustalającą wzorzec ciężar poinformowania o nim drugiej strony umowy i to pod sankcją niezwiązania jej postanowieniami wzorca. Właściwe poinformowanie drugiej strony o wzorcu umowy stanowi cel wielu przepisów KC regulujących przesłankę skuteczności prawnej wzorca
Wzorzec umowy wiąże druga stronę, jeżeli został jej doręczony przy zawarciu umowy. Doręczenie powinno nastąpić przy zawarciu umowy- w każdym razie z takim wyprzedzeniem, by adresat mógł zapoznać się z treścią wzorca przed zawarciem umowy.
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej wzorce umowne powinny być doręczane w całości
W razie gry posługiwanie się wzorcem jest w stosunkach danego rodzaju zwyczajowo przyjęte, a druga strona mogła z łatwością dowiedzieć się o jego treści, nie jest konieczne jego doręczenie. Troska o dostępności informacji spoczywa na stronie ustalającej wzorzec.
Jeżeli drugą stroną jest konsument, zastosowanie tego ułatwionego sposobu informowania ograniczone zostało do umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego.
W przypadku wszystkich innych umów konsumenckich doręczenie wzorca jest konieczną przesłanką jego skuteczności.
Wzorzec umowy powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Wzorcom umów konsumenckich należy pod tym względem stawiać szczególnie wysokie wymagania.
Jeżeli treść wzorca okaże się niezrozumiała, wzorzec nie wywołuje skutków prawnych.
Jeżeli wzorzec jest zrozumiały, ale z punktu widzenia jego typowego adresata i przy zastosowaniu ogólnych reguł wykładni nie da się jednoznacznie ustalić znaczenia postanowień wzorca, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie jest korzystniejsze dla drugiej strony umowy (na rzecz konsumenta). Jednakże powinna ona znaleźć również zastosowanie w odniesieniu do innych stron umowy.