odwoławczych istniejących w danym systemie krajowym [w zależności od tego ile instancji przewidzianych jest w systemie sądów krajowych - dwa czy trzy, tyle środków złożyć trzeba.]
Są niektóre środki istniejące w systemach krajowych, które mogą budzić wątpliwości, czy muszą być wykorzystane, czy też nie - np. polska skarga konstytucyjna: jest to skarga na akt prawny, na podstawie którego zapadło orzeczenie, natomiast nie jest to środek podważenia decyzji sądu (jak np. w Niemczech). Dlatego też uważa się, że złożenie skargi konstytucyjnej w Polsce nie jest konieczne.
Wyczerpanie krajowych środków odwoławczych ma dwa aspekty: i. formalny - jeśli istnieją, to muszą być wykorzystane
z materialny - trzeba w toku instancji krajowych przynajmniej zasygnalizować zarzut naruszenia EKPC
Przesłanki niedopuszczalności skargi:
l. Niewyczerpanie krajowych środków odwoławczych (patrz powyżej)
2 Niedochowanie terminu na złożenie skargi - art. 35 stanowi, że skargę można wnieść w ciągu 6 miesięcy od daty podjęcia ostatecznej decyzji przez sąd krajowy.
3. Anonimowość skargi
4. Lis pendens lub res iudicata - sprawa jest lub była już raz rozpatrywana przed innym organem międzynarodowym (ONZ-towski Komitet Praw Człowieka w Genewie)
s. Zarzut naruszenia prawa niechronionego przez Konwencję - np.
prawo dostępu do służby publicznej, prawo do obywatelstwa (MPPOiP)
2