graniczne są już znacznie większe a różnice między nimi większe. Zachodzi jednakże ta sama zależność, że najmniejszą prędkość mają małe kulki a największą duże. Dokonane przez nas obliczenia są obarczone błędem spowodowanym niedokładnością stopera a także niedostatecznym wyczuciem osoby dokonującej pomiaru (osoba mierząca mogła wcisnąć stoper za wcześnie lub za późno), szczególnie uwidoczniło się to w badaniu czasu opadania kulki w oleju, gdyż w tej cieczy kulki opadały znacznie szybciej i ciężko było uchwycić moment przekraczania granic kresek. Ponadto błąd mógł być spowodowany nadaniem kulkom prędkości początkowej przy wrzucaniu przez osobę wpuszczającą kulki do nuy.
Mając obliczone prędkości graniczne kulek możliwe było obliczenie współczynnika lepkości Y\. Współczynnik ten dla gliceryny podobnie jak prędkość graniczna dla różnych wielkości kulek różni się nieznacznie, jego wartość jest najmniejsza dla małych kulek, największa dla średnich a średnia dla dużych. Wyniki przez nas otrzymane są obarczone również błędem pomiaru wynikającym z tych samych przyczyn co przy prędkości granicznej, a także z powodu niedokładności pomiaru masy kulek. Różne wartości tego współczynnika są spowodowane także różną ilością kulek wziętych do pomiaru masy (im więcej kulek ważonych tym mniejszy błąd). Ponieważ l\ zależy też od masy a masa była sprawdzana dla różnej ilości kulek o danym rozmiarze nie można jednoznacznie porównać współczynnika w zależności od wielkości kulek.
Współczynnik lepkości dla oleju silnikowego jest znacznie mniejszy w porównaniu do współczynników otrzymanych dla gliceryny. Zatem można jednoznacznie stwierdzić, iż ciecze o większej gęstości mają większy współczynnik lepkości. Błąd współczynnika lepkości obliczono za pomocą różniczki zupełnej.