93847

Anapest- W polszczyźnie iiie ma wyrazów będących naturalnymi anapestami. Stopa ta tworzona jest przez zestroje akcentowe o anapestycznym układzie (np. i do dna). Anapest to sekwencja składająca się z trzech sylab, dwóch pierwszych nieakcentowanych i ostatniej akcentowanej.

Peon III- stopa nazywana często podwójnym trochejem składająca się z sekwencji czterech syłab, odpowiednio dwóch nieakcentowanych, przedostatniej akcentowanej i ostatniej nieakcentowanej.

WaŁncpojęcią:

HEKSAMETR POLSKI (KLASYCZNY)- wiersz sześcioakcentowy złożony z trochejów i daktyli.

HIPERKATALEKSA- w stopach zakończonych sylabą akcentowaną tzn. w jambie i w anapeście, zdarza się rozszerzenie ostatniej stopy wersu lub członu wersowego o jedną sylabę nieakcentowaną (nadliczbową).

KATALEKSA- skrócenie ostatniej stopy, wersu lub członu wersowego o jej element slaby, sylabę krótszą lub nieakcentowaną.

DIEREZA- zbieganie się końca stopy i końca wyrazu (lub zestroju akcentowanego).

CEZURA- przedział międzywyrazowy przypadający stale wewnątrz określonych stóp wersu, każde przecięcie stopy przez koniec wyrazu.

TRANSAKCENTACJA- zabieg polegający na przeniesieniu akcentu z sylaby prawidłowo akcentowanej na inną, zwykle z nią zrymowaną, mający na celu zwrócenie uwagi odbiorcy na dany wyraz lub sformułowanie.

LOGAED- wiersz złożony z trochejów i amfibrachów

CZAS W UTWORZE NARRACYJNYM

Czas w utworze narracyjnym dzieli się na czas fabuły, czyli czas w którym przebiegają epizody składające się na układ zdarzeń, które odzwierciedlają koleje życiowe bohaterów utworu, oraz na czas narracji, podczas którego krystalizuje się wypowiedź przedstawiająca ciąg minionych zdarzeń ułożonych w jakimś porządku czasowym, postacie w nich uczestniczące oraz okoliczności w jakich się rozgrywały.

Czas narracji jest zawsze późniejszy od czasu fabuły.

Czas według Ajdukiewicza: