95342

w 1964 roku wojskowych przewrotów dokonano w Brazylii i Boliwii.

W Brazylii 1 kwietnia 1964 obalony został lewicujący prezydent Gonlart, bezpośrednim powodem było wprowadzenia przez niego dekretów o nacjonalizacji prywatnej rafinerii ropy naftowej oraz o reformie rolnej. Na czele państwa stanął dotychczasowy dowódca armii brazylijskiej oraz autor przewrom - Humbeito Castello Branco. Rząd)' wojskowych trwały w Brazylii do 1985 roku . a ich podstawą prawną stały się tzw. akty instytucjonalne wydawane w latach 64-66. wskutek czego władza w Brazylii spoczęła w rękach prezydenta, który obok prawa do zawieszania działalności parlamentu posiadał możliwość unieważniania mandatów poselskich oraz uchylania immunitetu poselskiego, prawo do zawieszania konstytucji oraz do wydawatua dekretów z mocą ustawy, (prezydenci - 67-69 marszałek de Silvą 69-74 gen Medici. gen Geisel 74-79);

W Boliwii przewrót wojskowy dokonał się 3 listopada 64 roku i doprowadził do obalenia rządzącego od 1960 roku prezydenta Victora Paz Estenssoro. władze w państwie przejęła jiuita z dotychczasowym wiceprezydentem gen. Rene Barrientos Fortuno.

W dntgiej połowie lat 60 tycłi prcewroty wojskowe odbywały się w Argentynie (28 czerwiec 1966). gdzie odziały zbrojne pod dowództwem Gen. Juana Carlosa Ołgani odsunęły od władzy prezydenta Arturo lilię, wojskowi zaś zachowali lam władzę aż do 1973 roku. oraz w Panamie (11 październik 1968) zorganizowany przez pik. Torrijosa Herrerę. który następnie rozwiązał parlament i zawiesił działalność wszystkich partii politycznych, dążąc jednocześnie do powołania ustroju opartego na demokracji bezpośredniej.

Rządy dyktatorskie przetrwały również w innych krajach latynoamerykańskich:

Nikaragui, gdzie w latach 1936 - 1979 rządziła dynasta Samozów. na Haiti, w latach 1957 - 1986. rodzina Duvalierów, w Paragwaju, gdzie od 1954 roku niepodzielnie rządził gen. Alfredo Stroessner.

W obliczu załamania się wraz ze śmiercią che gevary kubańskiej strategii kontynentalnej, a także wzrostu tendencji autokratycznych w krajach latynoamerykańskich, dużym zaskoczeniem dla wielu polityków stała się aktywizacja ugrupowali lewicowych i populistycznych, które w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych zdobyły władzę w Chile oraz powróciły do rządów a Argentynie.

W Chile zwyciężył działacz socjalistyczny Salvador Allende, polityk o światopoglądzie marksistowskim, popierany przez ugrupowanie Jedność Ludowa, w skład którego wchodzili socjaliści, komuniści, radykałowie oraz lewicowi chrześcijańscy demokraci W Chile przeprowadzono nacjonalizację: górnictwa, system bankowy, przeprowadzono reformę rolną tworząc gospodarstwa spółdzielcze. Również nowe władze nawiązały stosunki dyplomatyczne z Kubą Chinami oraz Demokratyczną Republiką Wietnamu a w (Jule pojawili się wiemamscy eksperci. Te poczynania zaowocowały spadkiem gospodarczym, wzrostem inflacji. Allende został obalony w 1973. na czele państwa stanął Gen. Pinochet, początkowo jako przywódca junty wojskowej a w okresie 1974-1990 jako prezydent. Pomimo znaczących sukcesów w polityce gospodarczej dyktatorskie rządy wojskowych spotkały się z silną opozycją polityczną i społeczną.