97375

Aparat urzędniczy i jego problemy:

W XIX wieku nastąpił gwałtowny wzrost liczby pracowników państwowych w wyniku rozwoju kolei, poczty. Rozwijały się służby materialno - techniczne. Powstająca administracja w XIX wieku opierała się na systemie biurokratycznym. Urzędowanie stało się zawodem. Połączony był z uprawnieniami wobec państwa oraz zobowiązaniem państwa wobec urzędnika. Można mówić z wyżej wymienionymi procesami o pojawieniu się administracji zawodowej.

Istniało nastawienie, że administracja powinna być apolityczna. Z czasem wobec urzędnika pojawiły się wymagania jak: wykształcenie (najlepiej wyższe prawnicze).

Najwcześniej, bo w drugiej połowie XIX wieku we Francji w Niemczech powstawały szkoły prawa i administracji, które przygotowywały teoretycznie wyższych urzędników.

Należy jednak zaznaczyć, że w Królestwie Warszawskim, a później Królestwie Polskim na Uniwersytecie Warszawskim istniał Wydział Prawa i Administracji. W II RP w 1922 roku uchwalona została ustawa o państwowej służbie cywilnej, która regulowała status większości urzędników państwowych. Dzieliła ich na: funkcjonariuszy państwowych i służby cywilne. Wprowadzała także podział na urzędników i funkcjonariuszy.

W wielu państwach, także w Polsce przed wojną i obecnie, wprowadzono system konkursów na zwolnione lub powoływane stanowisko. Dotyczy to urzędów i placówek państwowych.