97725

Komunikowanie (się) interpersonalne zachodzi w pewnej wyidealizowanej sytuacji partnerskiej, stwarza możliwości porozumienia się partnerów. Jest demokratyczne. W praktyce ten demokratyzm jest zachwiany -> jedni są „skazani” na mówienie, inni na słuchanie.

Cechy komunikacji interpersonalnej:

1.    dokonuje się różnymi kanałami (zmysły człowieka -» wzrok, słuch)

2.    jest spontaniczne i ulotne tzn. nie utrwala się na ogół treści interakcji w tym procesie

3.    istnieje bezpośredniość oraz ciągłość sprzężenia zwrotnego czyli wymiana ról między nadawcą a odbiorcą, możliwość korygowania lub żądanie wyjaśnień

4.    pojemność kanałów komunikacyjnych jest nieograniczona i nie pociąga za sobą żadnych kosztów

5.    istnieje możliwość stałego dostosowywania języka do partnerów i sytuacji komunikacyjnej

6.    akty komunikacyjne są źródłem nowych treści o różnorodnym charakterze

7.    naturalność procesu - umiejętności komunikacyjne nabywały jednostki w sposób nieformalny, zwykle od dzieciństwa i nie są one uczone (te umiejętności) przez instytucje wyspecjalizowane.

Komunikacja masowa to typ komunikacji społecznej, polegający na przekazywaniu za pomocą urządzeń technicznych jednolitych treści skierowanych do liczebnie wielkich, anonimowych i zróżnicowanych społecznie rzesz odbiorców.

Przekazywane treści są jawne tzn. publicznie dostępne, docierają do odbiorców szybko i w jednym mniej więcej czasie, są dostępne i krótko są aktualne.