99063

-zestawienia z przyimkiem typu maszyna do pisania, skrzynka na listy, kawa z mlekiem

Fleksja: Osobliwa końcówka -e w mianowniku i bierniku liczby mnogiej rzeczowników zakończonych na -ans, -ansa.

Składnia: wpływ francuskiego - płaszczyzna indywidualnego mówienia :

A)    Przysłówek jako określenie rzeczownika np. Zastałem Radeckiego gorzej aniżeli o południu.

B) Konstrukcja nie...jak , nie...jak tylko np. W pokoju nie było jak tylko nas dwoje.

C)    Zdanie czasowe skrócone za pomocą imiesłowów przy różnych podmiotach np. Wyjechawszy na morze (...) miasto wydaje się..

D)    Skrócona konstrukcja accusativus cum infimtivo np. Brata Zana widziałem bardzo źle.

E)    Określenia - apozycje np. Weszła kobieta lat pięćdziesięciu z górą, ubrana skromnie a czysto, głowa chustka owinięta.

F)    Przymiotnik funkcji okolicznika np. Żyj więc szczęśliwy, drogi, luby Jasiu.

G)    Nadużywanie zaimka ja np. ...ale jeszcze ja żyć muszę, choćby rok tylko.

H)    Dostosowanie zaimka dzierżawczego do osoby podmiotu np. zakończyłem moje zimowe prace.

I)    Kalki innych charakteiystycznych francuskich konstrukcji składniowych np. To jest, co o sobie piszę.

J)    Szczegóły interpretacji np. przecinek po okoliczniku rozpoczynającym zdanie: Wewnątrz, brakowało jej tylko czystości.

Fonologia: A) XIX wiek, w wyrazach zapożyczonych - powstawanie w polszczyźnie nowych, wewnątrzmorfemowych połączeń spółgłosek z jotą oraz wprowadzania do niej wewnątrzmorfemowych grup t, d, s, z, z, z, r + i. np. biurokracja, etiolacja, kolia, kurtuazja, papeteria. Główny czynnik sprawczy - łacina. B) Wprowadzenie wewnątrzmorfemowych grup złożonych ze spółgłoski przedniojęzykowej + i , a więc t + i, d + i, s + i, z + i. Do niedawna powyższe grupy były przejmowane w zapożyczeniach jako -ty-, -dy- np. titulus -tytuł, eruditus - erudyta. Główny czynnik - j. francuski. Spośród latynizmów wszystkie mają -ty-, -dy-.