99750

Natomiast gazami niereaktywnymi są azot i gazy szlachetne jak np. argon, hel. Czasami zalicza się do nich także dwutlenek węgla. Wszystkie one są stałym składnikiem atmosfery ziemskiej. Eliminując w gazowanym obiekcie do minimum udział tlenu na korzyść jednego z wymienionych gazów można oczekiwać uduszenia owadów, które są organizmami tlenowymi. Spośród wymienionych gazów najczęściej stosowany jest azot. Czynnikami wpływającymi na skuteczność zabiegu gazowania są: toksyczność, punkt wrzenia i zdolność gazu do dyfuzji, jego stężenie, czas fumigacji, temperatura i wilgotność powietrza, odporność danego gatunku owada i jego stadiów rozwojowych.

Gazy toksyczne mają liczne zalety. Działają na szkodniki szybko i skutecznie. Dobrze wnikają nawet w trudno nasycalne drewno, w tym również pokryte różnego rodzaju powłokami. Gazowanie wymaga przy tym mniejszego nakładu pracy niż impregnacja. Po zabiegu dezynsekcji lub dezynfekcji nie podnoszą palności drewna w odróżnieniu od impregnatów olejowych. Nie powodują też skurczu i pęcznienia drewna w odróżnieniu od impregnatów solnych, rozpuszczanych w wodzie.

W odróżnieniu od wiciu impregnatów,w mniejszym lub większym stopniu skażającym otoczenie przez dłuższy czas (na różnych etapach istnienia impregnowanych obiektów), silnie toksyczne gazy jednorazowo obciążają środowisko, a niektóre są dla niego obojętne.