Przyczółki, filary i łożyska mają charakter stały. Przyczółki są betonowe, z tym, że z uwagi na istniejące dylatacje w fundamentach, skrzydełka są oddzielone od korpusów. Posadowione są one bezpośrednio na płycie żelbetowej o grubości 160 cm. Filary, o konstrukcji żelbetowej, posadowiono na fundamentach wybudowanych zapewne przed II wojną światową. Jest to posadowienie bezpośrednie lub na kesonach. Tylko filar nr 2 zbudowano łącznie z fundamentem płaskim w 1971 roku. Podpory wykonano z betonu, marki „200". Są one zaprojektowane na obciążenie klasy NC (wg PN-66/B-2015) poruszające się po dwóch torach, natomiast konstrukcję nośną zaprojektowano na obciążenie kolejowe klasy NL, bądź pojazd kołowy o ciężarze 20 t.
Przęsła kratownicowe opierają się na klasycznych łożyskach stalowych. Na moście nie ma urządzeń dylatacyjnych.
W 1997 roku wstrzymano definitywnie ruch kolejowy na moście. Stopniowo ograniczano ciężar i wymiary taboru samochodowego. Jeszcze w 1996 roku nośność określano na 301. Po przeglądzie szczegółowym przeprowadzonym w kwietniu 1997 roku postulowano ograniczenie przejazdu samochodów o masie przekraczającej 20 t. W 1998 roku dopuszczono ruch pojazdów tylko o masie 2,5 t. Dodatkowo przed mostem ustawiono bramki ograniczające wymiary pojazdów. Ruch odbywa się na przemian, raz w jednym i raz w drugim kierunku.
Innym tego typu obiektem jest most przez rzekę Bug w ciągu drogi krajowej nr 62 w km 332 + 427 w miejscowości Frankopol, który został