2.6.3.4 Zależności określające skokowe zmiany B, na stykach segmentów, gdzie występują poprzeczne konstrukcje przeciw skrętne lub przewiązki, podano w 2.6.5 i 2.6.6.
2.6.3.5 Na końcach pręta modelującego kadłub należy zastosować następujące warunki brzegowe:
- na końcu rufowym:
(p = 0, B, = 0
- na końcu dziobowym:
B, = 0
2.6.4 Sposób obliczenia charakter) styk przekroju poprzecznego pręta
Zaleca się obliczać /«, I, i //,/, oraz położenie środka skręcania przekroju poprzecznego kadłuba przy pomocy zatwierdzonych przez PRS programów' komputerowych. Programy te powinny wyznaczać główne pole wycinkowe co w przekroju poprzecznym pręta, z uwzględnieniem zamkniętych obwodów. Przy obliczaniu Im oraz położenia środka skręcania, wzdłużne usztywnienia poszycia można uwzględnić poprzez równomierne rozłożenie pól przekroju poprzecznego poszczególnych usztywnień na odcinkach o długości równej odstępowi uszty wnień. Można więc zastosować fikcyjne zgrubienia poszycia.
I, należy obliczać bez fikcyjnego zgrubienia poszycia.
2.6.5 Uwzględnienie poprzecznych konstrukcji przeciwskrętnych
Elementy' konstrukcji kadłuba o przekroju poprzecznym w formie zamkniętych obwodów, łączące obie burty statku, zwiększają sztywność kadłuba na skręcanie i należy je uwzględnić w obliczeniach. Przykłady takich konstrukcji to zbiorniki wysokie lub poprzeczne przewiązki pokładowe o konstrukcji skrzynkowej. Konstrukcje takie będą dalej zwane konstrukcjami przeciwskrętnymi.
Rozwiązując równanie skręcania 2.6.2.1, należy w przekroju poprzecznym kadłuba przechodzącym w połowie szerokości konstrukcji przeciwskrętnej (mierzonej wzdłuż długości statku) spełnić następujący warunek:
AB, =-KwQ (2.6.5-1)
AB, - przyrost bimomentu
Kw - sztywność konstrukcji przeciwskrętnej
W przypadku konstrukcji przeciwskrętnej o stałym przekroju poprzecznym, Kw należy obliczyć ze wzoru:
GI0 \dco\