3389186889

na utrzymanie żydów, żydzi tej „Ziemi Obiecanej” i jej gospodarzom szkodzili wszelkimi sposobami”. Chcieli i chcą wyniszczyć naród polski oraz przekształcić Polskę w Judeo-Polskę - punkt zborny i twierdzę, skąd będą wyruszać na podbój świata.

Dzieje Polski to zacięta walka tej części narodu, który będąc świadomy niebezpieczeństwa grożącego Polsce ze strony tych najgorszych i najzawziętszych naszych wrogów, walczył z zalewem żydowskim, niestety, wspomaga-nym przez pewien odłam Polaków nikczemnie wysługujących się żydom.

2) Ks. Dr. Trzeciak: „Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce”, str. 347.

OBRONA PRZED ZALEWEM ŻYDOWSKIM.

Ślady niszczycielskiej działalności żydów, oraz ślady walki Polaków z żydostwem, odnajdujemy w dziejach Polski.

I tak na przykład:

„Rok 1407... Popełnili dużo zbrodni i doszli do bogactw za pomocą lichwy... i chociaż ich... starosta mocno bronił (jak widzimy nie wiele się zmieniło od tego czasu - mój przyp.) to im „pod Władysławem Królem pospólstwo domy podpaliło”.

Rok 1547. „Wypędzono ich z Rawy... ale te pluskwy, jak się wykorzenia, choć ich wykurzą, znowu się z cuchnącego łakomstwa naszych panów wylęgną”.

Rok 1572. „Król Zygmunt August karze żydów karą 100 tysięcy złotych za fałszowanie monet”.

Rok 1657. „W Sandomierzu dla otwartej zdrady, kazał żydów wielki wojownik Czarniecki w pień wyciąć..

„Mieszczanie zaś (lwowscy), którzy wiele ucierpieli z powodu zdrady żydów przed wojskami szwedzkimi... wnieśli skargę i prośbę do króla Jana Kazimierza... by żydzi w ich mieście mieszkać nie mogli. Na co król się zgodził”.

Fałszerstwo, lichwa, zdrada, demoral izacja ludu...

„Polska jest piekłem wieśniaków a żydzi., jak czarni djabli w tym piekle na arendach i karczmach dopiekają ubogich wieśniaków”.4)

Takie postępowanie żydów, zmuszało rząd i społeczeństwo do czujności i walki. Nadmienić trzeba, iż Żydzi paraliżowali działalność ówczesnych „narodowców” wywierając przy pomocy złota i kobiet - żydówek wpływ na czynniki „oficjalne”. Są poszlaki i to bardzo prawdopodobne, iż niewygodnych swej polityce ludzi, a nawet monarchów, którzy zbyt ostro występowali przeciwko Żydom, ci usuwali za pomocą trucizny.

*) Ks. Dr. St. Trzeciak: „Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce”, str. 308, 309, 310.

Takie krążą wieści o śmierci dzielnego króla Olbrachta, który powagą swoją poparł mieszczaństwo Poznania, Lwowa, Sandomierza walczące z żydostwem, wysiedlił żydów z Krakowa i wielu rozkazał stracić za szpiegostwo na rzecz Turcji.