page0276

278

ćwiczyła się w przymiotach, na których jej zbywało. To też „mowa tej pani (powiada jej biograf) była ostrożna i do zbudowania służąca; nie postało w jej ustach słowo próżne, dopieroż nieprawdziwe. O ludzkich defektach (wadach) choć jawnych, nigdy mówić nie chciała, a gdy kto inny tę materję zaczął, wyraźnie pokazywała, że jej to nie miło było.“

W obszernych majętnościach wyręczając męża oddanego sprawom publicznym, broniła poddanych od krzywd i uciemiężenia; mąż tymczasem, najwierniejszy towarzysz Jana Sobieskiego, wraz z nim zmywał pod Chocimem, gdzie trzydzieści tysięcy turków poległo, plamę haniebnego traktatu Buczackiego. Pod Lwowem, Zórawnem, Wiedniem, nie odstępował boku króla i dzielił jego chwałę, a pod Parkanami wyrwał go z rąk rozjuszonych nieprzyjaciół. Jemu winna była Polska wrócenie Kamieńca Podolskiego traktatem Ivar-łowickiriu Nawet później po śmierci Sobieskiego, niektóre głosy odzywały się za wyniesieniem go na tron.

Tak więc życie hetmana i jego żony, pozornie odmiennem płynąc korytem, jednoczyło się je. dnak w miłości Boga i ojczyzny. To co on zdziałał w obszerniejszym zakresie na zewnątrz, ona

18