3784494982

Wyróżniającą cechą tych studiów jest naturalnie bardzo duża ilość godzin tzw. praktycznej nauki języka - obok przedmiotów językoznawczych i literaturoznawczych oraz innych, w zależności od specjalizacji kierunku. Trudno mówić ogólnie o trudnościach, na które napotykają na tym Wydziale MiSH-owcy. Na niektórych kierunkach nie mają problemów z uczęszczaniem na wybrane kursy, włącznie z praktyczną nauką języka, nawet jeśli nie jest to ich kierunek wiodący. Dotyczy to oczywiście przede wszystkim popularnych Instytutów, na których szlaki zostały już przetarte przez poprzednie roczniki studentów mish. Jednak na mniej znanych kierunkach, w szczególności może na filologii orientalnej, studiowanie w ramach mish może okazać się niełatwe.

Niestety, w tym wydaniu informatora nie byliśmy w stanie zamieścić szczegółowych danych o każdym z ponad 20 kierunków dostępnych na Wydziale Filologicznym. Jako przykład proponujemy tekst o filologii hiszpańskiej, dość często wybieranej przez mish-owców, który może pomóc Wam rozeznać się w specyfice studiów filologicznych.

Filologia hiszpańska jest ciekawym, ale zasadniczo wymagającym kierunkiem studiów. Do jej zalet z pewnością należą: wysoki poziom niezwykle kompetentnej, ale też wymagającej kadry oraz biblioteka, której zbiory zaspokajają praktycznie wszystkie potrzeby studentów. Ze zdobyciem podręczników nie ma większych problemów, prawie wszystko znajduje się we wspomnianej bibliotece; ewentualna trudność polegać może jedynie na znalezieniu materiałów dodatkowych do referatów, prac rocznych etc., gdyż hiszpański to wciąż mało popularny w Polsce język.

Odnośnie studiów, praktyczna nauka języka to bardzo, bardzo intensywny kurs hiszpańskiego, wymagający maksymalnej koncentracji na zajęciach i ogromu pracy poza nimi: właściwie koniecznością jest codzienna nauka i samodzielna praca w oparciu o materiały dostarczone przez wykładowców, ale też te zdobyte samodzielnie. Kursy z cyklu gramatyki opisowej oferują wiedzę bardziej naukową, wdrażającą studentów w przyszłą pracę akademicką; nie są może one konieczne do uczęszczania na pnj, ale z pewnością pomagają w opanowaniu języka, oferując dużo rzetelnej wiedzy. Kursy te są również dość trudne: o ile pierwszosemestralna fonetyka jest raczej łatwa do przejścia, to od 11 semestru i dalej poziom wymagań zdecydowanie wzrasta. Kolejnym ważnym i czasochłonnym kursem jest historia literatury hiszpańskiej, ciągnąca się przez 6 semestrów, podzielona oczywiście na części. Te trzy kursy rozłożone na całe studia to właściwie gros wiedzy nabywanej na iberystyce, a uzupełnienie ich gramatyką historyczną, łaciną i kursami z językoznawstwa z pewnością nie pozwala się nudzić.

Kolejną trudnością związaną ze studiowaniem filologii jest upchnięcie isoh hiszpańskiego (praktyczna nauka języka) w semestrze; oznacza to i,5h zajęć codziennie i najczęściej sprawia, że plan MiSH-owca pęka w szwach (naukę można oczywiście zacząć od podstaw). Zajęcia odbywają się głównie w Collegium Paderevianum na ul. Mickiewicza (obok Auditorium Maximum) oraz na Krupniczej w jej, część także na ulicy Wenecja (również w centrum).

Stosunek wykładowców do mish-owców jest raczej obojętny, większość słabo orientuje się, na czym polegają nasze studia, część w ogóle o nich nie słyszała.

Podsumowując: poziom studiów i wykładowców jest bardzo wysoki, biblioteka dobrze zaopatrzona (choć przy tym panie także nie słyszały o mish-u i trzeba walczyć), wymagania są duże i po-