3784496221

Wstęp

dowy, gdzie większą wagę przywiązuje się do polityki personalnej opartej bardziej na politycznej lojalności, niż na urzędniczych kompetencjach. Zjawiska nieetyczne wiążą się przede wszystkim z niedoskonałością prawa, niskimi zarobkami oraz poczuciem społecznego przyzwolenia na zachowania korupcyjne, na które korpus służby cywilnej ma ograniczony wpływ. A w tym wszystkim brakuje świadomości dla znaczenia rozwiązań instytucjonalnych, czy proceduralnych w tym zakresie. I jak słusznie zauważa Jacek Kucharczyk - ważne, aby udało się w tym obszarze zidentyfikować grupę członków korpusu służby cywilnej - szczególnie zainteresowanych kwestiami etyki, którzy mogliby w przyszłości w swoim środowisku pełnić rolę „nawigatorów etycznych”. Może warto w kwestii zachowań etycznych większą uwagę poświęcić szkoleniom korpusu w tej tematyce, zamiast zastanawiać się nad tworzeniem nowych sankcji karnych.

Materiały zawarte w tej książce zostały zgrupowane w czterech rozdziałach odpowiadających czterem głównym tematom Konferencji:

1)    strategii rozwoju zasobów ludzkich administracji w ramach programów reform i modernizacji administracji publicznej i w warunkach ograniczeń wynikających z kryzysu finansów publicznych,

2)    zmianom modelowym służby cywilnej i statusu urzędników pozwalającym na bardziej elastyczne i efektywne zarządzanie kompetencjami, wiedzą i kapitałem ludzkim administracji,

3)    podstawowym wartościom służby cywilnej i działaniom zmierzającym do ich zapewnienia respektowania i rozwijania kapitału społecznego administracji, oraz

4)    metodom zarządzania zasobami ludzkimi w warunkach kryzysu finansów publicznych, pozwalającym na ograniczenie wydatków na personel administracji przy jednoczesnym zapewnieniu jej sprawnego działania.

Każdy z tych rozdziałów zawiera elementy teorii oraz analizy doświadczeń praktyki zarządzania zasobami ludzkimi administracji w Polsce i we Francji. Autorzy poszczególnych podrozdziałów są wybitnymi przedstawicielami świata nauki, ekspertami - konsultantami administracji publicznej oraz doświadczonymi praktykami piastującymi wysokie funkcje urzędnicze. W niektórych przypadkach są to osoby łączące doświadczenia wynikające z wykonywania wszystkich tych funkcji.

Wydaje się, że informacje i analizy praktyki strategicznego zarządzania zasobami ludzkimi administracji w warunkach ograniczeń budżetowych wynikających z kryzysu finansów publicznych nie straciły na swo-