3149489134

budowanie poczucia odrębności. Największą wagę przywiązuje się do analizowania zaburzonych funkcji ego i do przyczyn powstawania tych zaburzeń. Szkoła amerykańska powstała w wyniku rosnącego zapotrzebowania na techniki leczenia pacjentów głębiej zaburzonych z pogranicza nerwicy i psychozy.

5.    Anna Freud (1936) - stworzyła własną metodę i technikę psychoanalizy w odniesieniu do dzieci. Były jednak kontynuatorem ortodoksyjnej szkoły freudowskiej.

6.    Heinz Kohut (1971-1977) - twórca kierunku psychologii self (ja) w psychoanalizie. Zaznaczył się w teorii psychoterapii, opisując osobowości narcystyczne jako osobną jednostkę chorobową, którą odróżnił od zaburzeń z pogranicza nerwicy i psychozy. Opracował własną technikę analizowania pacjentów z tym zaburzeniem.

7.    Otto Kernberg (1976-1982) - opisał diagnozę i leczenie pacjentów z zaburzeniami z pogranicza nerwicy i psychozy. Opracował sposób prowadzenia analizy u tych pacjentów, łączący techniki psychologii ego, szkoły Klein i ortodoksyjnej szkoły freudowskiej.

Wszystkie wymienione szkoły stosują cztery podstawowe działania psychoanalityczne: analizę nieświadomości, oporów, przeniesień i funkcji ego. Różnice dotyczą nacisku na inne czynniki lecznicze.

Behawioralno- -Podejście behawioralne

poznawcze Włącza do psychoterapii zaburzeń emocjonalnych eksperymentalne zasady uczenia się, przekształcania i redukowania zachowań nieprzystosowawczych. Bazując na prawidłowościach rządzących procesem uczenia się, umożliwiają pacjentowi nabywanie nowych zachowań. Zachowanie jednostki ujmuje się w kategoriach bodziec-reakcja, traktowane jest ono jako wynik: uczenia się, aktualnego stanu motywacji, zdeterminowanych genetycznie lub pozagenetycznie różnic indywidualnych. Patologię rozumie się jako występowanie niepożądanych zachowań bądź braku zachowań pożądanych w określonej sytuacji. Terapia ukierunkowana jest na leczenie symptomów za pomocą technik eksperymentalnych opartych na teorii uczenia się.

Przedstawiciele:

-Skinner (1973), Wolpe (1973), Lazarus (1964), Eysenck ( 1964-1987),Watson (1990).

-Podejście poznawcze

-> Ellis i Bandura (lata 60.) odkrywają, że reakcje oceniające pochodzące od ,ja” są ważniejsze niż konsekwencje pochodzące z zewnątrz, co zmieniło sposób myślenia o zaburzeniach, podkreślano znaczenie przebiegu procesów poznawczych, czyli sposobu interpretowania przez człowieka własnych zachowań i zachowań innych ludzi oraz zaburzeń, w których uczestniczą. Zaczęto przyjmować, iż niewłaściwy sposób percepcji oraz interpretacji zdarzeń doprowadza do wyuczenia się dezadaptacyjnych zachowań. Celem terapii jest podobnie jak w behawioryzmie zmiana tych zachowań, ale bez oddziaływania na nie bezpośrednio tylko restrukturalizując treść myślenia. Modyfikacja treści myślenia prowadzi do zmiany zachowań i skojarzonych z nimi uczuć, co z kolei powoduje ustępowanie symptomów zaburzeń.

-> Przedstawiciele:_

Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

9