Funkcjonowanie grupy oparte jest na pewnych regułach postępowania jej członków. Każda grupa posiada hierarchię zajmowanych pozycji i rządzi się swoim kodeksem. Współżycie w grupie wymaga od jej członków podporządkowania się oraz pewnych ustępstw i rezygnacji ze swoich swobód na rzecz ogółu. Nie zawsze wszyscy przedstawiciele danej grupy zgadzają się z przyjętymi normami postępowania i nie wyrażają aprobaty na podporządkowanie się, co jest zjawiskiem konfliktogennym.
Wszyscy żyjemy i działamy w jakiejś grupie społecznej począwszy od naszej rodziny przez rówieśników i kolegów szkolnych do środowiska zawodowego. Postrzegamy inaczej wyznaczone cele oraz metody ich realizacji. Często mamy inne zdanie na dany temat lub po prostu zazdrościmy liderom grupy ich stanowiska, szacunku innych, dóbr materialnych itd. Wymienione czynniki (i wiele innych nie zawartych w tekście) są przyczyną konfliktu wewnątrz grupy. Jednak najczęstszym powodem jego wybuchu jest nadmierna troska o swój interes (często łamane są normy postępowania ogólnie przyjęte).
Konflikt w organizacji jest nieunikniony i stanowi niejako immanentną jej część, dlatego też rozwiązywanie konfliktów stanowi główny cel funkcjonowania wewnętrznego jej członków. Konflikt nie zawsze musi być destrukcyjny, może być -również konstruktywny. A.J. DuBrin uważa, że siła tkwiąca w konflikcie może wpływać pozytywnie na:
• wzrost motywacji i energii, które można skierować na realizację celów organizacji,
• porozumienie wewnątrz grupy, ponieważ strony muszą uzasadnić swoje stanowiska, co doprowadza do lepszego zrozumienia istoty konfliktu,
• wzrost identyfikacji świadomości ,ja” (jest to często przyczyną rozwikłania konfliktu wewnętrznego).
Każdy konflikt należy rozwiązać jak najlepiej, ponieważ źle rozwiązany prowadzi do nowych napięć i eskalacji problemów.
- I