Nr 12 PRZEGLĄD GÓRNICZY
Nr 12 PRZEGLĄD GÓRNICZY
iż a
jbm
ści wynoszą odpowiednio: r/(ypjo), u(zpi0), u(yno) i m(zP20). wyznacza się wartości złożonej niepewności standardowej (3) pomiaru współrzędnych przestrzennych punktu pomiarowego:
uc(x), uc(y) oraz uc(z).
ŻŻ‘,
mjAttli** 2
(6)
z = h + h,~
fi, dla kamery lewej ^
[2, dla kamery prawej
Znak „+” we wzorze (1) dotyczy kamery lewej, zaś znak dotycz)' karnety prawej.
Współrzędne przestrzenne punktu P opisane są następującymi zależnościami:
x = ar tg(ap,)+a2 • tg(aP2)-e, - e2 tg(aPI)+tg(aP,)
cos(aP,) _Cl gdzie:
yn,zpj - w spółrzędne rzutów środkowy ch punktu P na płaszczyzny tlowe karnety lewej (/—1) oraz kamery prawej (/=2) wyrażone w jednostkach długości.
■Ppio’ zpx> ~ w spółrzędne rzutów środkowych punktu P na płaszczyzny tlowe karnety lewej (/=1) oraz karnety' prawej (/-2) wyrażone w pikselach, yu, zu - współrzędne punktu głównego L. obrazu z karneiy lewej (;=1) oraz karnet)' prawej (/=2), f - odległość obrazowa karnety' lewej (/=1) oraz karnety' prawej (/=2),
o,, a2, cp c2,ere2- w spółrzędne środka rzutów K, (karnety lewej) i K2 (kamery praw ej) w układzie współrzędnych stanowiska pomiarowego XYZ, a,, a(2 - kąty: zwrotu oraz nachylenia osi karnety' lewej (;=1) oraz karnety prawej (/=2), ap., Ppj - kąty definiujące kierunek wektorów' wodzących punktu P dla karneiy lewej (i-l) oraz karnety' prawej (/=2).
Miarą dokładności pomiaru jest niepew ność pomiaru, będąca skutkiem błędów o charakterze losowym. W celu określenia przydatności przyjętej metody pomiant ze w zględu na potencjalnie możliw ą dokładność realizacji tego procesu wyznaczone zostały wartości złożonej niepew ności standardow ej pomiant w spółrzędnych punktu pomiarowego. W przypadku pomiarów pośrednich, wyznacza się ją z prawa przenoszenia niepewności pomiant, na podstawie estymację wariancji dla funkcji wielu losowych argumentów [1,11].
W rozważanym tu modelu matematycznym pomiaru, w spółrzędne przestrzenne punktu pomiarów ego są funkcjami czterech parami skorelowanych zmiennych losowych (yP|0, yrl0 oraz zp|Q i zp20). Przyjmując, że rozkład błędów pomiant poszczególnych wielkości składowych dla analizowanych związków funkcyjnych jest rozkładem normalnym, zaś niepewności standardowe cząstkowe pomiani tych wielko-3. Komputerowe wyznaczenie złożonej niepewności
standardowej pomiaru w spółrzędnych przestrzennych
punktu pomiarowego
Ze wzrostem rozdzielczości kamer wartości złożonej niepew ności standardow ej pomiant współrzędnych punktu pomiarowego maleją w edług zależności hipeibolicznej (rys. 2). Symulacje przeprowadzono dla «(ypi9)=«(zp|O)=«0'p2O)= «(zw)= 1 Px (Pixel). Maksymalne wartości złożonej niepewności pomiani współizędnej x - uc(x) - są przy tym około 2-krotnie w iększe w porównaniu z wartościami złożonej niepewności standardów ej pomiaru pozostałych dwóch współrzędnych - uc(y) i uc(z). Zwiększeniu, w badanym zakresie zmienności (od 0,48 MPx do 14,6 MPx), rozdzielczości kamer stanowiska pomiarowego towarzyszy blisko sześciokrotny spadek maksymalnej wartości złożonej niepewności standardowej uc(x), bo w granicach od 4,148 mm do 0,7 mm (linia ciągła). Z kolei wartości maksymalne złożonej niepew ności standardowej pomiaru uc(y) oraz nr(z), wyznaczone dla całej pize-strzeni pomiarow ej testowanego stanowiska pomiarow ego, są w przy bliżeniu jednakowe. Maleją one przy' tym w granicach od 1,83 mm do 0,315 mm - w przy padku złożonej niepewności standardow ej uc(y) oraz od 1,88 mm do -0,3 nun - w przy padku złożonej niepew ności standardowej uc(z).
Na tysunkach od 3 do 5 pokazano linie utworzone przez punkty pomiarowe o jednakowej wartości złożonej niepewności standardowej pomiani poszczególnych współrzędnych dla dwóch wybranych przekrojów' przestrzeni pomiarowej, równoległych do płaszczyzny XY. Kolorem szaiym zaznaczono obszary odpowiadające przekrojom poprzecznym przestrzeni pomiarowej w rozparty wanych płaszczyznach tnących. w których zawierają się punkty pomiarowe. Symulacje komputerowe przeprowadzone zostały przy tym dla kamer o rozdzielczości 10,6 MPx.
Złożona niepewność standardowa pomiaru współrzędnej punkm pomiarowego w kierunku osi X przyjętego układu odniesienia XYZ - uc(x). przyjmuje wartości z przedziału od 0,363 mm do 0,855 mm. Izolinie odwzorowujące położenie punktów pomiarowych o stałej wartości złożonej niepewności pomiani uc(x), mają tu postać luków. Im mniejsza jest przy tym wartość współrzędnej x tych punktów, ty m większa jest wartość złożonej niepew ności standardow ej pomiaru tej współrzędnej. Przy kładowo, dla punktów pomiarowych rozmieszczonych wzdłuż osi podłużnej stanowiska pomiarowego (y=822 mm) na wysokości z=0, złożona niepew ność standardowa pomiani uc(x) maleje w granicach od 0,81 mm - dla x=0 do 0,461 mm - dla x=55Q mm (tys. 3 - linie ciągle). Ze wzrostem wartości w spółrzędnej z, a więc w miarę przybliżania punktu pomiarowego do płaszczyzny podstaw y stanowiska pomiarow ego, izolinie przesuwają się w lewo (tys. 3 - linie przerywane). Zwiększa się przy tym obszar utworzony przez punkty pomiarowe, dla który ch złożona niepewność standardowa pomiani uf.(x) osiąga niższe wartości. Jest to głównie związane ze zw iększeniem się długości przestrzeni pomiarowej w miarę wzrostu wartości współrzędnej z (wymiaty i kształt przestrzeni pomiarowej wynikają z wartości parametrów' orientacji zew nętrznej oraz kąta widzenia kamer). Dla z=1000 mm (linie przerywane), złożona niepewność standardowa pomiani w spółrzędnej x punktów' pomiarowych zlokalizowanych wzdłuż osi podłużnej