zwykle do Rumunii przychylnie lub neutralnie17. Druga grupa mieszkańców Mołdawii (zarówno Mołdawian postrzegających siebie jako osobny od Rumunów naród, jak i mniejszości etnicznych) ze względu na wykształcenie zdobyte w czasach radzieckich postrzega Rumunię jako historycznego okupanta, który dwukrotnie (w 1918 roku, a następnie w sojuszu z Hitlerem w 1941 roku) dokonał bezprawnej aneksji terenów Besarabii i próbował dokonać przymusowej rumunizacji jej mieszkańców. To przedstawiciele tej grupy najczęściej widzą w Rumunii zagrożenie dla suwerenności mołdawskiego państwa.
2. Kwestia besarabska w komunistycznej Rumunii
PRACE OSW 09/2015
Kwestia besarabska w pierwszych latach istnienia komunistycznej Rumunii nie była podejmowana w przestrzeni publicznej i stanowiła swoiste tabu. Zarówno aneksja Besarabii przez Cesarstwo Rosyjskie w 1812 roku, jak i w szczególności ponowne odebranie tych terenów Rumunii w 1940 roku przez ZSRR pozostawały tematami zakazanymi ze względów politycznych18, choć obecnymi w pamięci zbiorowej narodu rumuńskiego. Tabu zaczęto jednak przełamywać na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Wpisywało się to w zainicjowaną przez rządzącego wówczas Rumunią Gheorghe Gheor-ghiu-Deja politykę ograniczonej emancypacji Bukaresztu od ZSRR. Po dojściu do władzy w 1967 roku Nicolae Ceausescu zainteresowanie kwestią besarabską w Rumunii zwiększyło się. Bukareszt zaczął z rosnącym zainteresowaniem przyglądać się polityce Kremla wobec Mołdawskiej SRR. Dyplomaci rumuńscy akredytowani w Moskwie otrzymali polecenie monitorowania i analizowania wystąpień radzieckich oficjeli pod kątem nawiązań do Besarabii oraz Bukowiny. Stosowne polecenia otrzymała także rumuńska służba bezpieczeństwa Securitate. Jednocześnie zmodernizowano przestarzały nadajnik radiowo-telewizyjny ulokowany w Jassach, tak by mógł on swoim zasięgiem obejmować całe terytorium Mołdawskiej SRR. Następnie za jego pośrednictwem rozpoczęto nadawanie programów radiowych i telewizyjnych, w których podkreślano wspólne więzy historyczne i kulturowe Rumunów na prawym i na lewym brzegu Prutu. Transmisje te skierowane były w równiej mierze do mieszkańców radzieckiej Mołdawii, jak i Rumunów, którym w ten sposób przypominano o rumuńskich prawach do historycznej Besarabii. W latach
17 Przy czym samo uznawanie siebie za besarabskiego Rumuna nie musi oznaczać (i często nie oznacza) sympatii dla państwa rumuńskiego.
18 Rumuńskiej Partii Komunistycznej niezręcznie było krytykować ZSRR za aneksję Besarabii nie tylko ze względów politycznych, ale także dlatego, że jeszcze w latach dwudziestych partia ta oficjalnie wspierała ideę oddania tych ziem ZSRR.
14