5341838893

chu systemów międzynarodowych, jako że impulsy do jego ewolucji wychodzą zarówno ze środowiska wewnętrznego, jak i międzynarodowego.

System bezpieczeństwa powinien być kompatybilny i jednolity, oparty na umowie pomiędzy suwerennymi państwami, zapewniający im bezpieczeństwo, czyli brak obiektywnie istniejących zagrożeń lub subiektywnego przeświadczenia o ich istnieniu.

Po dokonaniu krótkiego opisu bezpieczeństwa międzynarodowego, tj. jego istoty i roli we współczesnym świecie, przejdźmy do zasadniczej części tego podrozdziału, do bezpieczeństwa wewnętrznego, a konkretnie do charakterystyki jego poszczególnych elementów.

1.3.1    Bezpieczeństwo wewnętrzne

1.3.1.1    Bezpieczeństwo polityczne

Bezpieczeństwo polityczne, w całej strukturze bezpieczeństwa narodowego, zajmuje pierwszorzędne znaczenie, gdyż właśnie ono wpływa zasadniczo na pozostałe ważne elementy układu. Natomiast kreatorem bezpieczeństwa politycznego jest polityka i strategia bezpieczeństwa narodowego. Dlatego w dalszej części rozważań zamierzam przedstawić nieco szerzej kwestie dotyczące polityki bezpieczeństwa w aspekcie zarówno teoretycznym, jak i realistycznym.

Na początek postarajmy uświadomić sobie istotę samego terminu polityki. Według Słownika języka polskiego z 1981 roku, s. 785, słowo polityka oznacza działalność władzy państwowej, rządu w dziedzinach: społecznej, gospodarczej, wojskowej, kulturowej i innych, dotycząca spraw wewnętrznych państwa lub stosunków mas, grup społecznych.

Upraszczając mogę przyjąć, iż polityka obejmuje różne obszary w aspekcie idei i koncepcji podmiotu lub przedmiotu i jest ściśle związana ze strategią, która wyznacza kierunki i metody oraz sposoby realizacji polityki.

Polityk możemy, z punktu widzenia teoretycznego, wyróżnić co najmniej kilka, a mianowicie: politykę bezpieczeństwa, gospodarczą, rolną, finansową, militarną, zagraniczną, obronną, pokojową, kulturową, mieszkaniową, płacową, społeczną i jeszcze inne.

Polityka bezpieczeństwa natomiast obejmuje, najogólniej ujmując, działania danego podmiotu zmierzające do osiągnięcia wcześniej przyjętych celów. Trzymając się tradycyjnego pojmowania roli państw, uznawa-

18