6897704150

839

MIEJSCE MARYI W DZIELE ZBAWIENIA

2. UDZIAŁ WE WCIELENIU (BOŻE MACIERZYŃSTWO)

Zasadniczym posłannictwem Maryi było włączyć Logos, drugą Osobę Trójcy — w ludzkość. List do Galatów (4, 4-5), powstały prawdopodobnie w latach 53-58, zawiera pierwszą nowotestamentową wzmiankę o Maryi. „Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegli Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Gal 4, 4—5).

Maryja jest Matką Boga, bo zrodziła Go, w Jego człowieczeństwie — dla nas. Taki tytuł nadał Jej sobór efeski (431), wynika bowiem logicznie z prawdy o pełnym człowieczeństwie Jezusa. Jej macierzyństwo jest nie tylko fizyczne, ale przede wszystkim duchowe, gdyż ona imieniem całej ludzkości odpowiada „fiat”, „niech się stanie” na Zwiastowanie Anioła.

Istotą Macierzyństwa Maryi jest nowa i jedyna w całym porządku stworzenia relacja pomiędzy Nią a Bogiem. Wszak Syn, którego zrodziła w Jego człowieczeństwie, i który był Jej Prawdziwym Synem nigdy nie przestał być Bogiem. To decyduje o jedynym miejscu Maryi, najpełniej z ludzi połączonej z Bogiem.

Powróćmy do tekstu Łukasza. Anioł zapowiada poczęcie i narodzenie Mesjasza. Słowa jego są utkane z cytatów różnych proroctw, Srarego Testamentu, one właśnie teraz oto zostają spełnione. Maryja stawia pytanie: „Jakże się to stanie, skoro nie znam pożycia z mężem?” Anioł jej odpowiada: „Duch Święty zstąpi na Ciebie, i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1, 34—5). Mamy tutaj określony w języku biblijnym fakt i sens dziewiczego macierzyństwa Maryi. Wydawać by się czasami mogło, że nauka o dziewictwie macierzyństwa Maryi jest śladem jakiegoś manicheizmu, pogardy dla spraw ludzkiego ciała. Jak gdyby Kościół głosząc tę naukę twierdził: Ona, ta najświętsza, nie mogła mieć nic wspólnego z „tymi sprawami”. Jednak biblijna treść wiary jest dużo bogatsza. Nie należy biologicznie patrzeć na tę prawdę wiary, jej sens bowiem jest teologiczny. Na Maryję zstąpił Duch i osłania ją moc Najwyższego. Księga Wyjścia opisuje obecność Boga wpośród wybranego narodu pod postacią obłoku, ocieniającego namiot, w którym przechowywano tablice Przymierza (Wj 40, 31). W psalmach wielokrotnie Bóg przyrównywany jest do ptaka, w którego cieniu spoczywają ludzie (Ps 63. 62, 8: „Bo stałeś się dla mnie pomocą, i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie”).

Obraz ten naprowadza nas na początkowe słowa Księgi Rodzaju: ..Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami” (Rdz