Budowle ziemne mogą mieć dwojaki charakter: stały i czasowy.
Cechą charakterystyczną budowli stałych jest ich stateczność oraz wieloletnia trwałość. Do tej grupy budowli ziemnych zalicza się m.in.:
- niwelację terenu dla zabudowy miejskiej, przemysłowej, obiektów infrastruktury technicznej, w tym i tras komunikacyjnych, letnisk, obiektów sportowych itd.,
- podłoża ziemne dla tras komunikacyjnych.
- kanały i rowy melioracyjne oraz irygacyjne, regulację potoków i rzek, kanały żeglugowe, obwałowania cieków wodnych,
- ziemne zapory i zbiorniki wodne.
Czasowe budowle ziemne dotyczą realizacji obiektów budowlanych w różnych rodzajach budownictwa. Należy zapewniać im stateczność na okres realizacji szczególnie podziemnych elementów tych obiektów. Przy określonym zaawansowaniu procesów zrealizowanych poniżej otaczającego terenu czasowe budowle ziemne są likwidowane. Czasowymi budowlami ziemnymi są m.in,:
-wykopy pod budynki i budowle,
- rowy do ułożenia przewodów wszelkiego rodzaju instalacji podziemnych,
-wykopy do wykonania tuneli metodą realizacji w wykopie otwartym.
-tzw. odkrywki fundamentów i ścian dolnych kondygnacji obiektów w celu instalowania lub wzmocnienia.
-wykopy do przeprowadzenia naprawy (remontu) użytkowanych rurociągów
- nasypy.
Swoją specyfikę mają budowle ziemne wykonywane w zasadniczych rodzajach budownictwa, i w tym zakresie klasyfikuje się je następująco:
- roboty ziemne w budownictwie ogólnym.
- roboty ziemne w budownictwie przemysłowym,
- roboty ziemne w budownictwie inżynieryjnym.
- roboty ziemne pod instalacje terenowe.
-wielkie budowle ziemne: niezbędne do udostępnienia złóż (odkrywki w budownictwie odkrywkowym), obwałowania rzek zapory ziemne, podbudowa ziemna stadionów.