Pedagogika humanistyczna c.d.
Seksualność u Freuda;
-kiedyś to był temat tabu, jednostka rodząc się jest zdolna do seksualności, kultura, gatunek ludzki ma ją odpowiednio ukierunkować
Co społeczeństwo ma czynić z homoseksualistami? (z punktu widzenia norm jest to dewiacja) Piętnować/ wzbudzanie poczucia winy- agresja nieracjonalna, dopóki gatunek jest niezagrożony (jego istnienie). Nie ma powszechnego przyzwolenia na wychowanie dzieci bo to zaburza ład społeczny- kulturowy (tradycyjna rodzina odgrywa bardzo ważną rolę, ład i jego przejrzystość pozwala sprawować kontrolę i daje jednostkom poczucie orientacji w świecie)
Burzenie ładu = granice wolności jednostkowej w społecznej całości (nie da się raz na zawsze odpowiedzieć)
Pedagogika humanistyczna nie zadaje tego pytania: wspólnota jako całość ją nie interesuje, triumf egocentryzmu (egoizmu)- skierowanie ku sobie
Tezy Carla Rogersa;
- Istota potencjalnie wewnątrzsterowna, człowiek w momencie urodzenia ma takie właściwości że gdyby nie blokujące właściwości zewnętrzne to byłby wewnątrzsterowna (społeczeństwo to jest to co blokuje samorealizację)
- Rozwijanie wszelkich zdolności (potencjalna zdolność)- podtrzymywanie i utrzymywanie organizmu
- Rozwój w kierunku autonomii (od heteronomii)
- Mamy zawierzyć impulsom wewnętrznym, wtedy organizm będzie się rozwijać zgodnie z własnym interesem (percepcja przedświadoma- odpowiedź na sygnały których nie rejestruje świadomość- mądrość organizmu)
Organizm zawiera także emocje. Ludzie zatracili ta zdolność wewnętrzną organizmu- to prowadzi do stanu patologicznego, (jednostki odczuwają nieadekwatność między wewnętrznym „ja" a tym jak działają)
Ważne jest więc odkrycie wewnętrznego „ja”- odkryte w wyniku interakcji z otoczeniem, bycia wśród innych, potrzeba akceptacji ze strony innych (stanowi to konkurencję dla samorealizacji = aktualizacji)
Dążenie do akceptacji jest silniejsze niż dążenie do samorealizacji- kiedy pojawia się konflikt to zwycięża akceptacja, to wszystko zależy od rodziców, jeśli zachowania dziecka są