2808184884

Strukturalizm praski

Strukturalizm - pogląd badawczy, który przewartościowuje myślenie przyczynowo-skutkowe na korzyść ujmowania zjawisk jako elementów całości (wzajemne sprzężenie).

Ewolucja znaczenia terminu struktura:

-    w łacinie oznacza budowlę

-    w XVI w. organizację, układ

-    w XVII w. organizmy żywe

-    w XIX w. mówi się o strukturze tkanki, organu Terminem tym posługuje się również w odniesieniu do przemysłu, państwa i osobowości.

Pojęcie struktury trafia także do dyscyplin humanistycznych: Dilthey mówi o strukturze psychologicznej, a Freud o strukturze nieświadomości.

Około roku 1905 pojęcie to zaczyna być stosowane w językoznawstwie i opisuje interakcje jednostek systemu językowego.

Po drugiej wojnie światowej metodologia strukturalna dominuje już w naukach społecznych.

Na rozwój strukturalizmu niezwykle mocno wpłynęło językoznawstwo, które było pierwszą dziedziną, gdzie stosowano tę metodę. Szczególną uwagę należy zwrócić na de Saussure*a. który, choć sam nie posługiwał się pojęciem struktury, położył podwaliny pod rozwojem strukturalizmu Istotna w tej kwestii jest mianowicie jego definicja języka, który stanowi autonomiczny system znaków, a ich znaczenie wynika z zajmowanego w tym systemie miejsca.

Praskie Koło Lingwistyczne fl926-4fi)

Była to organizacja skupiająca wielu wybitnych badaczy, takich jak: Jakobson, Bogatyrjew, Mukarowsky i Vodicka.

W kręgu ich zainteresowań znalazły się liczne problemy i zagadnienia, mim:

-    działalność człowieka określili jako realizację stałych konwencji

-    przedmiot kultury pojmowali jako funkcjonalną całość