1098872305

da niepowtarzalny charakter wynikający ze znaczenia jakie do niej przywiązuje utożsamiana z nią ludzka społeczność.

2.2.    Ład przestrzenny.

Przestrzeń jest również kształtowana, tak by tworzyć harmonijną, łatwą dla identyfikacji całość posiada określony ład przestrzenny. Ład przestrzenny uwzględnia aktualne potrzeby użytkownika, potrzeby społeczne, gospodarcze, przyrodnicze, kulturowe. Uporządkowanie przestrzeni podporządkowane jest również indywidualnej estetyce, której odpowiadają określone zasady kompozycyjne.

Czynniki ładu przestrzennego

•    przypisanie przestrzeni określonej funkcji - rozmieszczenie przestrzenne funkcji - schemat przestrzenno-funkcjonalny;

•    funkcja przestrzeni musi wynikać ze sposobu użytkowania - dotychczasowego, najbardziej korzystnego i optymalnego wykorzystania przestrzeni na określone przez użytkownika cele;

•    nadanie estetycznego wyglądu przestrzeni - poprzez odpowiednią strukturę pionową (zachowanie proporcji wysokości, występowanie dominanty) oraz odpowiednią strukturę poziomą (harmonijna struktura użytkowania i władania, odpowiedni kształt i wielkość działek, rozłogu, pól siewnych, gospodarstwa wiejskiego, odpowiednie oddalenie od podmiotów gospodarczych).

Układ przestrzenny:

Układ przestrzenny elementów to kształtowanie, poszczególnych elementów względem siebie w określonej przestrzeni, względem określonej estetyki i podporządkowanej jej regułom i prawidłom.

2.3.    Przestrzeń a miejsce

Według definicji miejsce jest wycinkiem przestrzeni, obszarem, terenem polem, wolną przestrzenią, pomieszczeniem, punktem etc. Przestrzeń bywa również miejscem, np. miejsce relacji międzyludzkich lub miejscem interakcji, przestrzeń może być świadkiem zdarzeń, tłem, lub elementarnym składnikiem niepowtarzalności. Z przestrzenią, miejscem można się identyfikować w oparciu o stałe elementy jej rzeczywistości. Miejsce, przestrzeń posiada tożsamość, na którą składa się lokalna tradycja i kultura, które odciskają w niej trwały i osobliwy ślad. Z miejscem i przestrzenią kojarzy się atmosfera, czy dosłowniej duch miejsca, genius loci, który poprzez swoją oryginalność, piękno i szczególną zawartą treść, która bardzo silnie sugeruje rozwiązania twórcze, potęguje siłę wymowy. Szacunek dla wartości zastałej przestrzeni jest podstawą właściwych decyzji w jaki sposób z przestrzenią postępować, jak właściwie ukształtować miejsce.

2.4.    Miejsce i jego tożsamość

Hanna Libura¹⁰ wymienia sześć czynników E. Lukermana warunkujących zaistnienie miejsca: ¹⁰ Libura H., 1990, Percepcja przestrzeni miejskiej, UW-IGP, Warszawa, str.57.