1841899808

PRASA I WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI 59

dalej posuniętych ambicjach nie liczymy. Ale tym niemniej spostrzegamy potrzebę — i możliwości — dokonania w chwili obecnej pierwszych w tym kierunku zorganizowanych i planowych wysiłków.

*

Jak zamierzamy przystąpić w Pracowni Prawno-Prasowej naszego Ośrodka do pierwszych prac wstępnych nad metodyką współpracy prasy z wymiarem sprawiedliwości i czego już na tym polu dokonano?

A więc w myśl zasadniczych założeń pracy, poszczególne odrębne zagadnienia — wywodzące się z różnych, komentowanych powyżej płaszczyzn pośrednich lub bezpośrednich kontaktów prasy z wymiarem sprawiedliwości — mają być opracowywane w formie monograficznej przez autorów-specjalistów z danych dziedzin, właśnie w oparciu o materiały normatywne, orzecznictwo sądowe, doktrynę, doświadczenia praktyczne oraz o wyniki specjalnie przeprowadzanych przez Ośrodek badań.

Wstępne prace badawcze — mające za cel ogólne przygotowanie koncepcji ,,Metodyki współpracy prasy z wymiarem sprawiedliwości'’ — miały za przedmiot przebadanie opinii, sugestii i dezyderatów, wysuwanych na określone, a interesujące głównych współautorów „Metodyki'’ tematy przez poszczególne osoby i środowiska związane naukowo bądź zawodowo z prasą i wymiarem sprawiedliwości. Analizy wyników tych badań i opracowywane na ich podstawach wnioski mają się stać punktem wyjściowym dla programowego układu tematyki części monograficznej pracy i jej „ukierunkowania” a zarazem i materiałem orientacyjno-po-mocniczym dla autorów poszczególnych opracowań problemowych.

Według tak przyjętych założeń wstępne badania przeprowadzone zostały i wykonane przez Ośrodek w II półroczu 1963 roku. Organizacja i metoda tych badań przedstawiała się następująco: realizatorzy pracy zwrócili się we wrześniu 1963 r. do specjalnie wytypowanych osób z prośbą o wyrażenie opinii, uwag i postulatów we wskazanych kwestiach, dotyczących wymiaru sprawiedliwości i prasy.

Osoby zaproszone do wypowiedzenia swych opinii dobrane były według następujących kryteriów:

a)    przedstawiciele świata naukowo-prawniczego, wykazujący w swych dotychczasowych publikacjach zainteresowanie dla spraw współpracy prasy i wymiaru sprawiedliwości;

b)    prawnicy pracujący w wymiarze sprawiedliwości (urzędnicy Min. Sprawiedliwości, sędziowie, adwokaci, prokuratorzy) znani z aktywnych zainteresowań odnoszących się do wspomnianych zagadnień, jako autorzy artykułów na tematy prawno-prasowe, uczestnicy dyskusji, członkowie komisji popularyzacji prawa przy Zrzeszeniu Prawników Polskich, osoby wskazane przez organa tego Zrzeszenia — itp.;

c)    dziennikarze-pubłicyści społeczno-prawni i sprawozdawcy sądowi (członkowie Klubu Publicystów Prawnych przy Zarządzie Głównym SDP. osoby związane z prasą poprzez swą publicystykę, dziennikarze-współ-pracownicy Pracowni Prawno-Prasowej Ośrodka Badań Prasoznawczych — itp.).

Dla ułatwienia wypowiedzi poszczególne problemy i kwestie ułożone były według pewnego klucza, przypominającego wyglądem ankietę. Orga-