2500335533

-7 Wedle deklaracji ofiar przemocy, w dzieciństwie najczęściej miały one do czynienia z przemocą psychiczną i fizyczną (po 13,4%), najrzadziej zaś z przemocą seksualną i zaniedbaniem (odpowiednio 1,1% i 2,4%). W porównaniu do badania z 2008 istotnie zmalały odsetki respondentów deklarujących doświadczanie przemocy psychicznej, fizycznej i zaniedbania.

Jednocześnie największe różnice zaobserwowano w przypadku przemocy fizycznej (dwukrotny spadek odsetka wskazań z 27,5% w 2008 do 13,4% w 2014). Kobiety najczęściej doświadczały w dzieciństwie przemocy psychicznej (14,6%) i fizycznej (12,8%), najrzadziej zaś zaniedbania (2,6%) i przemocy seksualnej (2,8%). Z kolei mężczyźni najczęściej deklarowali bycie w dzieciństwie ofiarą przemocy fizycznej (13,9%) i psychicznej (12,2%), najrzadziej zaś przemocy seksualnej (0,2%) i zaniedbania (2,2%).

Wśród osób mających dzieci do 18 roku życia, do stosowania przynajmniej jednej z form przemocy wobec dzieci przyznało się w 2014 roku 6,7% ankietowanych. Odsetek sprawców był ponad dwukrotnie niższy niż ten zaobserwowany w badaniu z 2008 roku, gdy do stosowania przemocy wobec dziecka przyznało się 15,5% i jest to różnica istotna statystycznie.

Z deklaracji respondentów mających dzieci do 18 roku życia wynika, że najczęściej stosowali oni wobec dzieci przemoc psychiczną (4,7%) i fizyczną (3,4%). Do zaniedbania dziecka przyznało się jedynie 0,3% badanych posiadających dzieci. Żaden z rodziców nie potwierdził, że stosował przemoc seksualną wobec własnego dziecka.

Charakterystyka ofiar przemocy w dzieciństwie

Zgodnie z relacjami ofiar i świadków brak jest istotnych statystycznie różnic pomiędzy płcią ofiar przemocy w dzieciństwie. Inaczej w badaniu deklarowali sprawcy, gdzie chłopcy istotnie przeważali jako ofiary nad dziewczynkami (dziewczynki - 37,3%, chłopcy 62,7%).

Ofiary wskazywały na przedział wieku 10-14 lat, jako okres, w którym najczęściej dochodziło do przemocy (53,6%). Sprawcy z kolei deklarowali, że najwięcej aktów przemocy miało miejsce wobec dzieci w wieku 5-9 lat (37,1%) i 10-14 lat (30,6%). W relacjach świadków nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy wskazaniami na przedziały wieku 5-9 lat, 10-14 lat i 15-18 lat.

Istnieje podobieństwo w relacjach sprawców i świadków w sprawie przemocy w rodzinie wobec dzieci niepełnosprawnych. Żaden ze sprawców nie wskazał, że stosował przemoc wobec dzieci niepełnosprawnych. Według świadków, do takich aktów dochodziło niezwykle rzadko (3,1%).

Charakterystyka sprawców przemocy w rodzinie wobec dzieci

Badanie wykazało, że relacje uczestników zdarzenia przemocy w rodzinie wobec dzieci, w odniesieniu do charakterystyki sprawcy różnią się istotnie.

Według ofiar i świadków przemocy, wśród sprawców przeważali mężczyźni (odpowiednio 68,4% i 65,8%), natomiast w relacjach sprawców przemocy nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy płciami.

Według świadków, przemocy wobec dzieci najczęściej dopuszczały się osoby w wieku 40-49 lat (36,6%), oraz w wieku 30-39 lat (29,3%). Także w relacjach sprawców, do przemocy wobec dzieci dochodziło najczęściej w tych dwóch grupach wiekowych. Jednak istotnie częściej wśród osób w wieku 30-39 lat (54,3%) niż w wieku 40-49 lat (28,3%).

Według sprawców, przemocy wobec dzieci istotnie częściej dopuszczały się osoby z wykształceniem wyższym (49,4%). Odmiennie w swoich relacjach deklarowali świadkowie: osoby z wykształceniem wyższym stanowiły jedynie 13,6% sprawców przemocy wobec dzieci, a w odniesieniu do pozostałych poziomów wykształcenia nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy wskazaniami.