2500335549

-7 Najczęściej sytuacja bycia zarówno ofiarą jak i sprawcą dotyczyła przemocy psychicznej (4,5%), jednak odsetek jest bardzo mały. Drugim najczęstszym wskazaniem (różnica istotna statystycznie) była przemoc fizyczna (3,5%), następnie przemoc ekonomiczna (0,3%). Nikt z respondentów nie przyznał się do bycia zarówno ofiarą jak i sprawcą przemocy seksualnej. W przypadku przemocy psychicznej i fizycznej kobiety nieistotnie częściej deklarowały bycie zarówno sprawcą jak i ofiarą. W przypadku przemocy ekonomicznej nieistotnie więcej wskazań dali mężczyźni.

Brak doświadczenia przemocy

Ponad 1/3 wszystkich badanych (33,7%) zadeklarowała całkowity brak kontaktu z jakąkolwiek formą przemocy. W roku 2010 odsetek ten był istotnie mniejszy (27,8%). Mężczyźni istotnie rzadziej niż kobiety nie mieli żadnego kontaktu z przemocą w rodzinie (32,5% do 34,7%). Proporcje te w roku 2010 były bardzo podobne lecz kierunek odwrotny - mężczyźni częściej deklarowali brak bezpośrednich doświadczeń z przemocą (30,0% do 25,9%). Różnice w odpowiedziach kobiet w 2010 i 2014 roku nie są istotne statystycznie a w odpowiedziach mężczyzn są istotne statystycznie.

Charakterystyka ofiar przemocy wobec osób dorosłych - relacja ofiar

Badanie wykazało, że relacje uczestników zdarzenia przemocy w odniesieniu do charakterystyki ofiary różnią się znacząco. Poniższa analiza opiera się przede wszystkim na deklaracjach ofiar.

Zgodnie z deklaracjami ofiar, przemoc najczęściej stosowana była wobec kobiet (odpowiednio 67,3% i 59,9%) i jest to wniosek istotny statystycznie. Zaskakująca jest w tym kontekście odpowiedź sprawców, którzy wskazywali przede wszystkim na mężczyzn jako ofiary przemocy (66,7%). Wyniki wskazują także na istotną statystycznie korelację dodatnią pomiędzy płcią a częstotliwością doświadczania przemocy wśród ofiar - kobiety w większym stopniu narażone były na wielokrotne akty przemocy.

W relacjach ofiar najczęściej przemoc dotykała osoby młode. Przeważały wskazania dla wieku 18-29 lat (35,4%) i 30-39lat (23,2%). Najrzadziej wskazywano na osoby najstarsze (powyżej 60. roku życia - 5,4%) i najmłodsze (poniżej 18 r. ż. - 7,1%). Warto zauważyć, że w deklaracjach świadków na grupę najstarszą wskazywano istotnie częściej (15,1%). Można przypuszczać, że wśród najstarszych respondentów dużo niższa była gotowość do przyznawania się do bycia ofiarą przemocy. Badanie potwierdziło również istnienie zależności wskazującej, że wraz ze wzrostem wieku osób doświadczających przemocy, rośnie częstotliwość doświadczania przemocy.

Ofiary najczęściej deklarowały posiadanie wykształcenia średniego (35,1%) i wyższego (31,0%) w czasie, gdy doszło do aktu przemocy. Istotnie mniejszy odsetek wskazywał na niższe poziomy wykształcenia - podstawowe/gimnazjalne (10,7%) i zasadnicze zawodowe (12,3%). W deklaracjach świadków istotnie rzadziej wskazywano na wyższe wykształcenie ofiary (17,1%). Wśród ofiar przeważały osoby pozostające w związku małżeńskim - potwierdzały to zgodnie relacje ofiar, sprawców i świadków zdarzenia przemocy (odpowiednio 52,3%, 64,5%, 66,0%), niemniej same ofiary istotnie rzadziej niż świadkowie wskazywały na taki stan cywilny. W drugiej kolejności, zarówno ofiary, sprawcy, jak i świadkowie charakteryzowali ofiary jako pannę bądź kawalera (36,1%, 22,7%, 20,3%).

W zgodnej relacji zarówno ofiar, sprawców, jak świadków przemocy w rodzinie, osoby niepełnosprawne stanowiły wśród ofiar przemocy jedynie niewielki odsetek - odpowiednio 5,4%, 2,7%, 5,7%.

Wyniki badania wskazują na silną zależność pomiędzy byciem ofiarą, bądź świadkiem przemocy w dzieciństwie a byciem ofiarą przemocy w życiu dorosłym. Aż 71,3% ofiar i 75,7% świadków przemocy w dzieciństwie doświadczało także przemocy w rodzinie w życiu dorosłym.

7