6771815060

pojęć dotyczących zarówno kształcenia, jak i uregulowań prawnych (ICN 2009).

Wykształcenie, które otrzymuje APN wykracza poza przygotowanie pielęgniarki ogólnej i jest podstawowym czynnikiem rozwoju roli APN Obserwuje się wzrost ogólnoświatowej akceptacji dla umiejscowienia wykształcenia,4/Wna poziomie magisterskim.

Takie stanowisko zostało przyjęte przez Zarząd ICN w roku 2002, kiedy określono definicję pielęgniarki zaawansowanej praktyki. Rodzaj podyplomowego kształcenia był określony, jako element różnicujący poziomy pielęgniarstwa, już w roku 1985, w raporcie dla ICN na temat projektu regulacji, (Styles 1985).

Instytucje zajmujące się kształceniem poszukują wskazówek do rozbudowywania programów przygotowujących APN do świadczenia kompetentnej i bezpiecznej opieki nad pacjentem. Nadal jednak programy nauczania bardzo się różnią począwszy od krótkich, kończących się uzyskaniem certyfikatu (specjalisty), do kształcących magistrów.

Zawodowe przygotowanie APN ma swoje podstawy w celach kształcenia pielęgniarki ogólnej, czego dowodzą podstawy kompetencji zawarte w tym dokumencie. Instytucje/szkoly, przygotowujące pielęgniarkę ogólną do roli APN, najczęściej są uznawane przez krajowe lub międzynarodowe akredytowane gremia, zatwierdzające określone standardy kształcenia na wysokim poziomie. Proponow'ane przez te instytucje programy/treści nauczania dla przyszłych APN muszą obejmować wiedzę, umiejętności, postawy, które potwierdzają opisane kompetencje. Standardy kształcenia dla instytucji/programów zakładają, że programy te:

•    przygotowują studenta, zarejestrowaną/licencjonowaną pielęgniarkę, do praktyki wykraczającej poza granice praktyki pielęgniarki ogólnej, poprzez umożliwienie zdobycia takiej wiedzy i umiejętności, które kształtują budzącego zaufanie, kompetentnego i niezależnego praktyka klinicznego

•    przygotowują uprawnioną pielęgniarkę do realizowania roli w pełnym zakresie w krajowym systemie organizacyjnym opieki zdrowotnej

•    są opracowywane przez pracowników uniwersyteckich, o kwalifikacjach i przy gotowaniu równym lub wyższym od studentów podejmujących studia

•    mają akredytację i są zatwierdzone przez upow'ażnione krajowe lub międzynarodowe wiarygodne gremia

•    ułatwiają ustawiczne uczenie się i utrzy manie kompetencji

•    zapewniają studentowi wystarczające kliniczne doświadczenie, umożliw iające nadzorowane łączenie i wykorzystywanie treści kursu.

By wykonywać swoją praktykę legalnie niezbędne jest uregulow'anie jej za pomocą aktów normatywnych w obowiązującym systemie prawnym. Celem regulacji, przygotowywanych przez formalnie uprawnione instytucje lub instancje, tak publiczne czy prywatne, jest zapewnienie społecznej kontroli i ochrony, a także wskazówek dla indywidualnie praktykujących osób i ponoszonej przez nich odpowiedzialności. Minimalne standardy, regulujące APN określone przez ICN są następujące:

1.    rozwijać i utrzymywać solidne mechanizmy uznawania kwalifikacji, które umożliwiają uprawnionej pielęgniarce pełnienie zaaw’ansow anej roli w ustalonym zakresie praktyki

2.    ustanawiać odpowiednie regulacje prawne lub zasady potwierdzające uprawomocnioną rolę, kontrolować kompetencje i zapewniać ochronę publiczną poprzez wydaw'anie wskazówek, kryteriów oceniania i, kiedy to konieczne - przydatność w praktyce tych procedur i kryteriów

3.    okresowo uaktualniać terminologię, zapisy regulacji celem zachowania zgodności z pielęgniarską praktyką i postępem naukowym

4.    utrzymywać prawo do ochrony tytułu poprzez ustalanie zasad postępowania lub uregulowania prawne.

Miejsce i zadania Pielęgniarki Zaawansowanej Praktyki (APN) w wybranych krajach świata

Wzrastające wymagania w czasie ostatniego 50-lecia, spowodowane przez ogólnoświatowy

10