3149488825

3149488825



Tak otrzymany układ dwóch równań z dwiema niewiadomymi i\ oraz z’2 zawierający jedno niejednorodne równanie różniczkowe pierwszego rzędu i jedno niejednorodne równanie całkowe można stosunkowo łatwo rozwiązać przy pomocy rachunku operatorowego natomiast rozwiązanie metodami klasycznego podstawiania byłoby o wiele bardziej pracochłonne.

2. Wybrane zagadnienia z podstaw rachunku operatorowego 2.1. Operatorowa metoda rozwiązywania równań różniczkowych

Rachunek operatorowy oparty na przekształceniach całkowych polega na transformacji równania różniczkowego z dziedziny funkcji czasu f(t) (dziedzina oryginałów) do dziedziny funkcji zmiennej zespolonej F(s) (dziedzina transformat). W wyniku stosunkowo prostej operacji transformacji równania różniczkowego przeprowadzanej przy pomocy tablicy transformat wykorzystywanej w sposób podobny do słownika obcojęzycznego otrzymuje się równanie algebraiczne, z którego metodami algebraicznymi można obliczyć transmitancję układu opisanego równaniem różniczkowym pozwalającą łatwo obliczyć m. in. charakterystyki częstotliwościowe układu. Z równania transmitancji można również łatwo obliczyć wartości graniczne rozwiązania w dziedzinie funkcji czasu ( dla t = 0 oraz dla t = 00). Jeżeli jest konieczna znajomość analitycznej postaci rozwiązania równania różniczkowego w dziedzinie funkcji czasu to najpierw oblicza się poszukiwaną transformatę rozwiązania równania różniczkowego i potem przeprowadza się dość pracochłonną operację znajdowania odwrotnej transformacji tej transformaty. Znajomość tego rozwiązania jest konieczna m. in. do obliczenia przebiegu charakterystyk czasowych układu.

Tok postępowania w czasie rozwiązywania równań różniczkowych opisujących dynamikę układu zilustrowano na rysunku. Tor prosty górny (od równania w prawo do rozwiązania) ilustruje działania wykonywane w czasie rozwiązywania równania różniczkowego klasyczną metodą podstawiania natomiast tor dolny z pętlą ilustruje wykorzystanie do tego celu rachunku operatorowego. W przypadku równań różniczkowych wyższego rzędu, a w szczególności w przypadku układu opisanego rozbudowanymi układami równań różniczkowych zwyczajnych rachunek operatorowy pozwala znacznie uprościć obliczenia i znacząco zmniejszyć nakład czasu niezbędnego do uzyskania rozwiązania.

18



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Stąd otrzymujemy układ czterech równań z czterema niewiadomymi, który daje się zapisać, ze wzgl
Układ równań z dwiema niewiadomymi.<■ ^>    3 12U +A) lAe-U, 2, 3, ...}
073 2 144 VIII. Algebra Z drugiej strony, łatwo otrzymać równanie(u +b)r = S. Mamy układ dwóch równa
Mechanika ogolna0089 Powyższe równanie zapisujemy w postaci: Jest to układ dwóch równań różniczkowyc
Matematyka 2 3 32 I. Gw mętna analityczna w przestrzeni Otrzymany układ trzech równań równoważny j
Transport6 Jest to układ czterech równań o czterech niewiadomy cli, z których można obliczyć obciąż
62104 przepływ6 4.    Korzystając z tak otrzymanej wartości parametru A oraz z równan
img252 na praw;} stronę, otrzymamy układ równań, który w postaci macierzowej można zapisać jak poniż
IMG435 (3) Dńd«c obie arony równania (6.9) przez Qcosa oraz oznaczając tg a «j otrzymamy; -ig* [lócz
Kroneckera Capelliego Mamy dany układ m równań liniowych o n niewiadomych ■■■,*„r    
Cramera Twierdzenie Cramera 1. Jeżeli układ n równań liniowych o n niewiadomychr    ,
67 (92) 3.2.7. Układy równań, z których co najmniej jedno jest równaniem kwadratowym (I) Rozpatrzmy

więcej podobnych podstron